İHANET
Emin sözlü değilsen, kurma cennet hayali.
Mümin önce sözüne güvenilen kişidir. Muhammedî olanın, doğruluktur her hâli, Hiyanet ve dalalet, ehl-i küffâr işidir.
Söz verip de tutmayan, zelildir Hak nezdinde,
'Ahde Vefa'dan dönen, mümin sayılmaz dinde,
O ilahî mizanın kurulacağı günde, Kefende yalan varsa, sermayen gözyaşıdır.
İster ekmek teknesi, ister komşunun tası, Beşikte bebek olsun ya da genci-yaşlısı, Kime ihanet etsen, yoktur sana faydası, Kazandım zannettiğin, kaybetmenin başıdır.
O Nebiyyi Zişân'dan, duydun mu tek bir yalan?
El-Emîn ümmetisin, adalettir pusulan, Nefsine aldanıp da var mıdır Hakkı bulan? Sadık bir kul değilsen, yaşadığın boşadır.
Kimi tartıda çaldı, "Kim bilecek ki?" dedi, Kimi yetim hakkını hesap etmeden yedi, Kimi iş ahlâkını masal gibi dinledi, Şimdi onlara kalan, bir tek mezar taşıdır.