Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Beynimin emir defterinde yalnız bir emir var:
boş oturmak!
Kımıldanmadan
kımıldanmaksızın
boş bir fıçı gibi boş oturmak..
Boş...
bomboş..
Ne sevgi, ne nefret, ne şefkat, ne kin,
hiçbiri
Şehrime gel sevgili.
Yarın çık gel.
Bırak her şeyi, bir bekleyenim var de gel.
Gel ki bu şehir adımlarınla anlamlansın.
Gel ki bu şehir nefretim olmaktan çıksın.
Gel ki nefes alayım.
Gel.
Anne, kötü ruhlar mı bunlar? Vahşi av mı? Cehennem hortlakları mı? Anne, anne!
Susun çocuklar, susun. Kötü ruh ya da şeytan değil bunlar.
Çok daha kötü.
İnsan.