Sen (İkinci Şahıs) Anlatıcı Nedir? | Sen Anlatıcı Örnekleri
İkinci şahıs anlatıcı öykü, roman gibi kurmaca türlerde nadiren kullanılan bir anlatıcı tipidir. Bilindiği gibi genellikle üçüncü şahıs, 20. yüzyılın başlarından itibarense birinci şahıs anlatıcının kullanıldığı bir anlatım söz konusudur. Sen anlatıcının bu kadar az kullanılmasının en temel sebebi, bu anlatıcı tipini kontrol etmenin zorluğudur. Her an birinci ya da üçüncü şahıs anlatıcıya kayabilmeniz ve okuru metnin akışından koparmanız olasıdır. Ayrıca bir eseri tamamen sen anlatıcı üzerinden kurgulamak ve bunun akışının sağlanması da bir hayli zorlayıcıdır. Fakat bu akış sağlanabilirse oldukça kuvvetli bir dile sahip metinle karşı karşıya kalırız.
İkinci şahıs anlatıcıda odak noktamız ana karakterimizdir. Kameramız yalnızca ona yönelmiştir. Ne üçüncü şahıs anlatıcı kadar uzaktan bakarız ne de ben anlatıcı gibi onla birlikte oluruz. Az bir mesafeden ana karakterin her şeyini bilip gözlemleriz. Tabii ki olay anlatımları ve ana karakterin başına gelenler bize aktarılır belki ama tamamen baş karaktere yoğunlaştığımız için odak noktamız başka bir yere yönelmez. Bu nadir kullanılan anlatıcı tipiyle yazılmış eserlere baktığımızda, Italo Calvino'nun Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu, Michel Butor'nun Değişme, Zoran Drvenkar'ın Onlardan Biri, Erdal Öz'ün Yaralısın, Güney Dal'ın Kılları Yolunmuş Maymun ve Serkan Türk'ün Ausgang adlı eserlerini gösterebiliriz.
İkinci şahıs anlatıcıyı detaylıca anlattığım videoyu izlemek için: youtu.be/OIS-9ahaTL4
"Ne oluyor, genç adam?" diye sordu kuş.
"Kışın nerede olduğunu biliyor musun, bilmiyor musun?"
"Elbette biliyorum. Soğuktan Korkmayan Tek Kuş'um ben, ne de olsa. Adım nereden geliyor sandın?"
"Hiçbir fikrim yok."
"Bizzat kışın kendisinden elbette!"
"Kışı bulmak istiyorum. Onunla ciddi bir konuşma yapmak istiyorum. Bu kadar soğuk olduğu için. Bu kadar uzun zamandır."
Yavaş yavaş artık bahar gelse...
Sayfa 59 - Günışığı KitaplığıKitabı okudu
Paula sen kova burcu musun canım? :)
"Özgürlüğünden vazgeçmek istemiyor."
Sayfa 63 - Günışığı kitaplığıKitabı okudu
"Ama bazen hayat, havada süzülen ve asla yere inmeyeceğine inanılan bir kar tanesi gibidir."
Sayfa 77 - Günışığı kitaplığıKitabı okudu
"Ama insan saklanmayı beceremeyince, en harika sığınak bile işe yaramaz."
Sayfa 28 - Günışığı kitaplığıKitabı okudu
İnsan kendini aptal gibi hissetmeden kaç tane kardan adam yapabilir ki?
Sayfa 10Kitabı okudu
"Sonunda o an gelip çatıyor, yalnızlık eşyalarını topluyor; o giderken can sıkıntısı da ona eşlik ediyor..."
Sayfa 84 - Günışığı kitaplığıKitabı okudu
"Paula'nın kitapları var, bir de gökyüzü. Kitaplara ve gökyüzüne sahip biri, bütün gününü yalnızca okumak ve seyretmekle geçirebilir, üstelik hiç canı sıkılmaz."
Sayfa 55 - Günışığı kitaplığıKitabı okudu
"Onun istediği sırtüstü uzanmak yalnızca, bir de gökyüzünü seyretmek..."
Sayfa 41 - Günışığı kitaplığıKitabı okudu
Kendini, burnundan oraya buraya çekile çekile, artık burnunun nerede olduğunu bilemeyen birine benzetiyordu
Sayfa 63Kitabı okudu
"Kış burada mı yani?" diye sordu Riki, kuşa yetişince.
Kuş da, "Başka nerede olacaktı ?" diye sordu.
"Ya öteki mevsimler?"
"Onlar uyuyorlar."
"Uyuyorlar mı?" diye sordu Riki hayretle.
"Derin ve deliksiz. Mevsimler böyledir. Yapacak şeyleri olmayınca uyurlar."
"Yaa!"
Riki, ellerinde ikişer eldiven, tek başına kışı aramak üzere yola çıktı. Onu bulmasının biraz zaman alacağını tahmin ediyordu. Çünkü onu nerede arayacağını bilmiyordu. Bu yüzden, önce bir turizm bürosuna gitti. Kışın anayurdunu bilen birileri varsa, bunlar ancak turizm bürosundaki adamlar olabilirdi. Eskiden Riki'nin annesiyle babası, yazı nerede geçireceklerini bilemediklerinde hep oraya giderlerdi.
insan uzun yıllardır görmediği babasının kanser olduğunu öğrenince, tüm bunlar hızla değişiveriyor.
