Zuhal Olcay candır, tek hayranı ben değilmişim
Bir sabah dükkanı açıp etrafı süpürdükten sonra bizim için ayrılan rızkı getirip önümüze bırakacak müşterileri beklerken kapıdan içeri Zuhal Olcay girdi. Kibarca gülümseyerek selam verip askılardaki penyeleri karıştırmaya başladı. Ben de gülümsemesine karşılık vermeye çalıştım ama aptal bir yüz ifadesinden fazlası olmadı. Gülümseyemedim. Yüzümün kasları tutuldu. Zuhal Olcay bu. Az evvel ağlamış kadın yüzü.
Sayfa 143 - Profil Kitap 1. Baskı 2017 NisanKitabı okudu
