İçimde yarım bırakılan çocukluğum. Özgür ve bir o kadar da masum , yıldız kaydığında tutmak istediğim dileklerim , haykırmak istediğimde bağırabileceğim bir yerim.
Dostum diyebileceğim arkadaşlarım.
Kızım diyebilen bir babam , saçımı okşayabilen bir annem , hedeflerime ulaşabilmem için destek vermesi gereken bir ailem...
Züleyha AKSANGUR 🌸
İnsan dediğin daldaki meyve değildir. bedendeki huzur gibi olmalı , elma olsan yanındakileri koparsalar aldırmazsın ama el olsan eğer ayağına diken batsa acısını hisseder yumruklunursun.
Sizde çorba oralarda açlar varsa , elinizde bi parça mendil orada ağlayanlar biçareler varsa , içinizde bir damla vicdan ama orada yoldan çıkanlar varsa. , Allah aşkınıza söylesenize mesafelerin ne engeli var.
Eliniz yetişmiyorsa sesiniz duyulmuyorsa Nefesiniz yetmiyorsa , kalkıcak ve ateşin düştüğü yere gideceksiniz. bi başımıza belkide bütün dünyayı kurtaramicaz , ama bunun için çırpınıcaz hatta belkide ,
Burada bir kelebek kanat çırpsa , bir çok hayatı değiştirmeye neden olabilir.
O küçücük kanatlarıyla ve hepimiz herbirimiz o kelebek gibiyiz , fakat büyük bir farkla bizim kelebeğimiz fırtınaya sebep olmaz ama kanatlarını açar fırtınaya karşı insanlığı koruyabilir.
Yani hepimiz bir damlayız kanatlarımızı insanlığa karşı korumak ve bir koruyucu haline gelmemiz içimizdeki merhametliğin göstergesidir.
Züleyha AKSANGUR 💧
Halbuki maf ettiler sevgiyi , gözü dönmüş cahillerin maddiyata verdiği değer yüzünden Kerem ile Aslı Leyla ile Mecnun bunun gibi bi çok ilişki berbahlarına hakâret ettiler.
Kim inanabilir ki artık , aşk denen kavrama ben inanmam mesela peki ya siz?
Züleyha AKSANGUR ☘️
Sanki tuhaflaşıyor oldu insanlar.
Bedenlere çökülen duygular , çökertmişti adetâ bizleri.
Konuşmak anlam taşımıyor gibiydi.
Bir terk edilmişlik hissi yaşıyor gibiyiz.
Uzak bir kaçışa ihtiyacımız var olmalı ,
Darma dağın bir düşünce ne yapacağımız konusunda hiçbir fikrimiz yok.
Herşeyi tölere edermişcesine ruhumuz yok olmuş adetâ.
Nasılız diye sorulduğunda verilecek bir cevabımız yok gibi , bedenimiz saklı bir vaziyette küskün.
Bir o kadarda kırgınız insanlığa...
Züleyha AKSANGUR 🥀
İnsanlar kış kadar soğuktu.
Kitaplar ise kar taneleri kadar huzurlu , kitaplar iki ruh arasında aşikâne bir mülakattır.
Bense memleketimin aşığı.
Yalnızlığımın mübtelasıyım...
Züleyha AKSANGUR🍂
kelimeleri cümle kurmak için var sanıyorlardı. cümleleri de konuşmak için , ama ne bakışlar vardı , bana karşı ne de kelimeleri sadece bir emir bir de haber kipi.
Züleyha AKSANGUR 🧚♀️
Hayat ;
Bir denizde , sandal üzerinde kürek çekmeye benzer.ve bir an gelir ki yorulup oracıkta kalırsın.
Devam edebilmek için yol arkadaşı edinmek gerek , bir fırtına kopar. Kara bulutlar üzerini bir çarşaf misali sarar , ve o anda bir korku hissedersin yol alamazsın.
Dedim ya ;
Yol alabilmek için seveceğin , aşık olabileceğin
ömrünü paylaşabileceğin birini bulmak gerek.
Sonra Allah'a avucunu açıp dua etme gereksinimi duyarsın."Ey büyük rabbim bana bu hayat yolunda ilerlemem için içimdeki boşluğu tamamlayacak birini karşıma çıkar."diye dua edersin...
Alemlerin sahibi olan , duaları geri çevirmeyen Allah'ta karşına birini çıkarır elbet.
Hayata ümitle sarılmak ümidiyle..
Züleyha AKSANGUR 🌼
Şuan "Sezen Aksu " misali çaresiz , gidip gitmeme arasındaki kelimelerle boğuşuyorum.
Kendimi nasıl , ikna edeceğimi ve duygularımı nasıl yansıtacağımı bilmiyorum...
Büyük bir şehirde bedenimin oluşu. ruhumun olmayışıydı , yalnızlık.
Züleyha AKSANGUR 🌹
Ne çok keşkelerim varmış , hayatımda
Eminim sizinde vardır.
Hiç hatırlamak istemediğiniz şeyler.
Üzerinizi bir kılıf misali örtersiniz.
Sonra o kılıfa ait olmaya çalışırsınız.
Belki de dışarıdan başarılısınızdır.
Fakat kimse bilmez ki ;
Dışınızın değilde , içinizin gerçek olduğunu...
Züleyha AKSANGUR🍂
Gibi olmak istiyoruz hep
"Gibi olmak" kelimesi kendimizden
memnuniyet duymayışımızın göstergesidir. aslında , yoksa başka birşey olmak isteyişimizden mi? Kaynaklanıyor bu durum.
Empati mesela , insanlar için dünyada en zor
iş gibi yanılıyor muyum?
Züleyha AKSANGUR 🍂
Oysa Hala Gitmiş Değildim.
Unutmak Zihnimde yerleştirdiğim bir kavramdı benim için , sabır ise suskunluk değil işitilmeyen feryattı.
kaçmaksa çaresizlik , bense kaçmayı tercih ettim.
Sessiz ve sedasız bir o kadar da yorgun.
Züleyha AKSANGUR🍂
Kelimeler kadının dudaklarına düğümlenmiştir.
Oysa ne anlatacağı gücü , Ne de dökeceği içi vardır.
Hani insan bazen utanır ya , kendi yalnızlığından oda utanmıştır işte.
Kadının çaresizliği yüzüne yansımıştır.
Ve kadın Ayna'nın karşısına çıkar.
Bedenine ve yalnızlığına sitem etmeye başlar.
Sitemlerinin sonucunda şuna varır ,
Acaba kendisi mi? Kötüdür.
Yoksa acımasız olan İnsanlar mıdır?
Züleyha AKSANGUR🌷
Yağmur damlaları bedenimi sarmıştı.
Damla , damla göz bebeklerimden süzülüyordu.
Yalnızlık bana tâbi tutulmuştu , sanki.
Sonra insanların beni benimseyemediğini fark ettim.
Uçurumun başında kendimi , rüzgarların kollarına adamış.
Atıp atmama kararsızlığındayım.
Züleyha AKSANGUR🍂
O kadar güveniyordu ki ,
hızlı atışlarla , adımlarla ilerliyordu.
Nereden bilecek ki , adamın onu arkasından bıçaklayacağını.
Güven o kadar tükenmeksizin devam ediyordu, yapamıyordu.
Bense güvenmekle , güvenmemek arasında gidip geliyordum.
Yalnış anlaşılmaksızın güvenim ona güvensizliğim ise kendimeydi.
Nasıl bir tezatlık vardı ki bende ,
Genellikle muvaffak olan güvensizlik.
Hep karşı cins için kullanılıyordu.
Sanki onlara göre uydurulmuş bir kılıftı.
Tıpkı benim kendime Olan Güvensizliğimin sonu aşikâr olduğu gibi ,
Ve şimdi ben bu psikolojiye biat ediyorum.
Züleyha AKSANGUR🌻