→“Murathan sana ölsün, derdi hep. Ama bu defa “Murathan size ölsün,” dedi tek nefeste.”
Gökçen 4 𝐤𝐢𝐭𝐚𝐩 𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦𝐮;
Bu seri içimde bambaşka bir yerde. Son kitabı okurken vedalaşmanın buruk hüznünü yaşasam da, iyi ki böyle bir seriyi okuma şansı bulmuşum. Başından beri her duyguyu hissettiren bir seriydi.
Murathan öyle güzel bir baba, Gökçen ise öyle güzel bir anne oldu ki... Kitabı bitirdiğimde de sürekli açıp açıp o sahnelerini okudum. Pamuk ve Kepçük'ken, büyüdüler ve anne, baba oldular...
Barbaros'un Bilge'yle evlenmek için elinden geleni yaptığı sahneler ve Zülfikar'ın, Aybüke'nin kınasında tepsi tuttuğu ve vurulduğu sahne kitapta en eğlendiğim sahnelerdendi.
Bu serideki karakterler kendini öyle sevdirdi ki.. Sanırım ilk defa bir serideki her karakteri ayrı ayrı benimsedim.
Okurken gözlerimin dolduğu, gülmekten bile gözyaşı döktürecek sahneler vardı. Tüm karakterlerin sonunda mutlu sonların olduğunu okumak ise çok güzeldi.
→“Uzak diyarlardaki ülkelerden geldim. Evvel zaman içinden geçip, kalbur zaman dışında kaldım. Kalbimdeki düğüme bir düğüm daha attım. Gökçen kız masalını da ben böylece yazdım.”