Bir parça alçakgönüllülük, gündelik hırslardan birazcık arınma dünyayı cennete çevirmeye yeter: Hem size hem başkalarına.
Sürüden ayrılan insanı hiçbir rejim sevmez. Sürüden ayrılmanın, birey olmanın ve kendi kafasıyla düşünmenin en önemli göstergesi ise okumaktır.
Türkiye bir çete savaşları ülkesidir. İnsanlar açık konuşmaz; sembollerle, imalarla, dedikodularla kendilerini ifade ederler.
Hiçbir şey değişmeyecekse niye yaşanmıştı bunca altüst oluş?
Sayfa 190 - İnkılâp - Pdf
“Az bile yapıyorum” dedim. “Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!”
“Peki, sen ne görüyorsun bakalım?”
“İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan.”
Fare, insanın ruhu bile duymadan yapardı bu işi. Yiyeceği organı üfleyerek uyuştururdu, bu yüzden kurbanın ruhu bile duymazdı bir tarafları kemirilirken. İngiliz de böyleydi işte...
Sayfa 185 - İnkılâp - Pdf
Tarih onu nasıl olsa temize çıkarırdı. Yeter ki gerçeğin üzeri örtülmesin.
Sayfa 184 - İnkılâp - Pdf
Garip adammışsın be Abdülhamid...
Beş vakit namaz kılar, İslam'a son derece hürmet ederdi. Öte yandan da imparatorluktaki bira ve rakı fabrikalarına izin vermiş, hatta ilk genelevi açtırmakta sakınca görmemişti.
Sayfa 180 - İnkılâp - Pdf
Abdülhamid ve paranoyaları...
...babası, amcasının zamanında dünyanın en büyük ikinci deniz gücü olan Osmanlı donanmasını, paranoya yüzünden Haliç'te çürütmüş, Osmanlı denizlerini savunmasız bırakmıştı.
Sayfa 179 - İnkılâp - Pdf
...kocasından ayrı bir kaderi düşünemezdi bile. Ölünceye kadar yanında kalacaktı.
Sayfa 175 - İnkılâp - Pdf
Unutmayın ki hüküm Allah'ındır.
Sayfa 174 - İnkılâp - Pdf
...ne kadar devrilmiş olursa olsun bir sultan her zaman sultan gibi davranmalıydı.
Sayfa 173 - İnkılâp - Pdf
Hiçbir rakibi karşısına almaz, zamanını bekler ve beklenmedik bir anda, beklemediği bir yerden vurarak amacına ulaşırdı. En övündüğü meziyeti de buydu.
Sayfa 164 - İnkılâp - Pdf