Zeynep
@zynppp61
anadolu mektebi
| özel eğitim
insan kalmaya çalışıyorum.
şairler kenti
17 Eylül
16 okur puanı
Mart 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“biliyorum, bir gün dayanamayacak küçük kalbim
arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim her şeye veda edeceğim.”
Bir kitap okudu
400 syf.
·
Puan vermedi
·
24 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı yarım bıraktı
İnsan kendi halini bilmeli, elde edemeyeceği bir şeyi mümkünse istemeli, mümkün değilse bu arzuyu gönlünde gibi gizlemeliydi.
Sayfa 47Kitabı okudu
İnsan yârini çok özlerse gayri yüzünün hayalini de göremez olur.
Sayfa 39Kitabı okudu
Zeynep tekrar paylaştı.
“Sana seni seviyorum diyemem belki ama kalabalık bir ortamda gülerken ilk senin gözlerine gülümserim ve eve giden kısa yolu seninle birkaç adım fazladan atabilmek için uzatırım. Bazen de bilerek adresi kaybederim. Bilmem ki anlaman için bazen elimi kaybeder, elinde ararım. Bazen de ezbere bildiğim şarkının nakaratında saçmalarım. En güzel kelimelerle kurduğum cümlenin devrilmesini seyrederim. Konuşurken aniden bir kekeme oluveririm. Bazen de yağmurlu havada şemsiyeyi başımız yerine yağmur ıslanmasın diye tutarım. Kaybolur ayaklarım, aniden topallayarak sana yaslarım omzumu, anla ama sana seni seviyorum diyemem, anla. Hadi elimi tut, gökyüzü bulutlardan düşüyor.”
Kader Çakır
Sayfa 58Kitabı okudu
Gitme demiştim sana. Aldırmamıştın, çekip gitmiştin. Oysa uzun yolun ortasında durup, saçlarını okşayıp, cebini karıştırıp, sümüklü mendilini bulup, gözüm sıra akan yaşları silecek birini bekledim ben hep. Ağlama ama diyecek birini. O sen olasın istedim..
"Sonra büyür daha da
Korkunç yalnızlığımız"
Seninle artık iki düşman bile değiliz. Birbirimizi hiç ama hiç görmeyecek iki yabancıyız.
Sayfa 215Kitabı okudu
"Kalbim, her aklıma geldiğinde yerinden sökülüp çıkacak gibi oluyor. Sırtımda bin bıçak, ruhumda dayanılmaz bir sancı... Biliyor musun, ben eskiden de seni her gördüğümde böyle olurdum. Elimi göğsümün üzerine götürüp, sol yanımı tutardım kuş olup uçmasın diye. Aklım ve sevgim yerinden çıkacak ve ben öleceğim zannederdim... Nefes almayı bile unuturdum sana bakarken. Rüzgarın, meşalelerde yanan ateşi titrettiği gibi titretirdin gönül telimi."
sen, ulu çınarlar ortasından sevdalı serçeleri
pencerenin gün ışımasına çağırırdın
gece yinelendiğinde
gece bitmediğinde sen
ulu çınarlar ortasından, sevdalı serçeleri
pencerenin gün ışımasına çağırırdın*