“... Yüzünün en güzel yeri, bir parça mahzun bakan siyah gözleriydi. En neşeli günlerimizde bile o keder kaybolmazdı gözlerinde. Sanki ayrılığın, ölümün, kötülüğün bir yerlere saklanmış, bizi izlediğini, fırsat bulur bulmaz yaşamamızın üzerine çökeceğini hissedermiş gibi bakan kederli, siyah gölgeli gözler...”