Kıpkırmızı yüzlü bir adamın yaşadığı bir gezegen görmüştüm. Bir kere bile olsun bir çiçek koklamamış, hiç yıldız görmemiş ve kimseyi sevmemişti. İşi gücü sayıları toplamaktı. Üstelik bütün gün övünüp duruyordu, tıpkı senin gibi.” önemli bir adamım ben” diyordu. Bunu söylerken de kendisiyle gurur duyarmış. Ama o aslında adam değil mantarın biriydi.