İranlı şair Şirazi der ki; 'Ölüler için ağlama. Kuşların bile terk ettiği kafeslerinde değiller artık.' Sen de yasından kurtul. Bu yasla kendini göremezsin. Ölüler ölmüştür. Kalanlar sırasını beklemek zorundadır.
Ama ne yaparsan yap yine kendine dönersin, içine. Oraya sığınırsın, çünkü göremediğin o bir yerlerde temiz kalmış, saf ve kutsal bir şey vardır; bir inanç kırıntısı.
"Buradan gidilir acılar kentine,
Buradan gidilir bitmek bilmeyen acıya.
Buradan gidilir yitmiş insanlar arasına.
Benden önce her şey sonsuzdu,
Sonsuza dek süreceğim ben de.
İçeri girenler dışarıda bırakın her umudu."