Beyzanur MEŞE
@1tuhaf__okuyucu
okuyorum
İnönü Üniversitesi
Malatya
114 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
İnsan bir robottu; iyi beslenmiş, iyi giyimli ancak insanın temel niteliği ve etkinliği olan özellikte yoksun bir robot.
Küçükken parlak bir şovalyenin hayali ile büyüyen kaç ev kadını kocasını duygusuz ve aptal bulmaz?
Kişi, bedenleri canlı olduğu halde ruhları ölü olan, düşünce ve konuşmaları sıkıcı olan, konuşacağı yerde gevezelik eden, düşüneceği yerde kalıplaşmış fikirlerden söz eden zombilerin arkadaşlığından da kaçınılmalıdır.
Okur Takip Önerileri
Bir insana salt kendi kendime yetemediğim için bağlıysam o kişi ancak bir can simidi olabilir. Aradaki bağın sevgiyle hiçbir ilgisi yoktur. Mantığa aykırı görünse de yalnız kalabilme becerisi, sevme becerisinin sonucudur.
Kişinin kendi beni, sanatın uygulanmasında bir araç olmalı, yerine getireceği özel işlevler için hazır tutulmalıdır. Sevme sanatını ele alırsak bunun anlamı şudur: Bu sanatta ustalaşmak isteyen biri, disiplini, yoğunlaşmayı ve sabrı tüm yaşamına uygulamaya başlamalıdır.
Sevmek, kişinin salt kendisi için ve tek başına edinebileceği bireysel bir deneyimdir.
Yaşamımızı Tanrı'nın ilkelerine göre düzenlemek yerine, insan biçimli bir Tanrı'ya çocuk gibi bağlanarak yaşadığımız için bizler ortaçağın dinsel kültüründen çok, puta tapan ilkel kabilelerin dinsel kültürüne yakınız.
Sık sık rastlanan ''büyük aşk'' diye anlatılan bir yalancı sevgi biçimi de putlaştırıcı sevgidir. Eğer kişi kendi güçlerinin üretici bir biçimde dışarı taşmasıyla bir özdeşlik, bir Ben'lik duyacak düzeye gelmemişse, sevdiği kişiyi ''putlaştırmak'' ister. Kendi güçlerine yabancılaşmıştır, onları sevdiği kişide arar, ona tapar, onu tüm mutluluğun, ışığın, sevginin kaynağı olarak görür.
Karşılıklı cinsel doyum ''ikili uyum'' ve yalnızlıktan kaçma olarak sevgi, çağdaş Batı dünyasında yozlaşan sevginin iki ''normal'' biçimidir. Bunların her ikisi de toplum tarafından biçimlendirilen sağlıksız sevgilerdir. Kişilerin kendilerine göre biçimlendirdikleri birçok hasta sevgi türü vardır.
Doğru teknik sadece sanayideki üretim sorunlarına çözümler getirmez, ayrıca tüm insan ilişkilerine de doğru çözüm getirir.
Tüm dünya, ağzımıza layık büyük bir nesnedir; büyük bir şişe, büyük bir elma, büyük bir memedir. İnsan, ebediyen beklenti içinde ve ebediyen düş kırıklığı yaşayan bir emici olup çıkmıştır.
Emek sahipleri güç ve hünerlerini var olan piyasa koşulları altında sermaye sahibine satmak durumundadırlar, aksi halde açlıktan ölürler. Bu ekonomik yapı değerlerin hiyerarşisini yansıtır. Sermaye emeğe buyurur, sonunda cansız, ruhsuz şeyler yaşayan emekten, insanoğlunun gücünden daha değerli hale gelir.
Ataerkil öz, Tanrı'yı baba gibi sevmemi sağlar. Onun adaletli ve titiz olduğuna, cezalandırıp bağışlayacağına ama sonuçta beni en iyi çocuğu olarak seçebileceğine inanırım. Anaerkil dinin özünde ise Tanrı'yı kanatları altına sığındığım anne gibi severim. Onun sevgisine inanırım. Yoksul ve güçsüz olsam, günah da işlesem beni sevecektir. Beni diğer çocuklarından ayırmayacaktır. Ne olursa olsun beni kurtaracak, beni koruyacak ve beni bağışlayacaktır.
Eğer kendinizi severseniz, başkalarını da kendiniz kadar seversiniz. Bir başkasını kendinizi sevdiğinizden daha az seviyorsanız, kendinizi sevmekte gerek bir başarı sağlayamazsınız. Fakat kendiniz de dahil herkesi bir severseniz, onları tek bir kişi gibi severseniz, bu kişi hem Tanrı hem insandır. Böylece, kendini ve diğerlerini aynı şekilde seven kişi yüce ve dürüst bir kişidir.
Başkalarını sevmenin erdem olması yaygın bir inançken, insanın kendisini sevmesi günah kabul edilmiştir. Kendini sevme bencillikle eş tutulmuş kendimi sevdiğim oranda başkalarını az seveceğime inanılmıştır.