Delilik “gerçek, kutlu bilgelik deliliktir” ve “kendini bilge sanmak yani budalalık gerçek deliliktir” temaları arasında bir insanlık geçidi sunar. Stultitia’nın hedefinde krallar, filozoflar, hatipler, avukatlar, şairler ve yazarlar, kilise ve ilahiyatçılar, azizler, keşişler, hekimler, kumarbazlar, simyacılar, avcılar, Erasmus’un kendisi kısaca yardımcılarının imkanından sınırsızca yararlanan beşeriyet vardır. Bir maymuncuk görevi gören delilik, çocukluktan yaşlılığa, dostluktan aşka ve evliliğe, savaştan siyasete, bilimden edebiyata ve din kurumlarına hayatın her aşamasında kendine yer bulur. Dünyada, her dakika aklın hizmetinde olan ve deliliğin herhangi bir türüne tutulmamış bir kimsenin varlığını sürdürmesi söz konusu olamaz. Böylesi bir gayeyle çalışan bilgeler neşe ve mutluluk kaynağı olan delilikten mahrum kaldıklarından dolayı belli bir süre sonra hayatlarına son verirler.
Erasmus’un savunduğu insancıllık küçümsemeyi kesinlikle reddeder. Yüzyıllar boyunca görmezden gelinen halk kitleleri Deliliğe Övgü’de yeniden değer kazanır. Herhangi bir maskenin ardına sığınmadan sadece doğanın kılavuzluğunda ve güdüsünde yaşayanlar insanların en erdemlilerindendir. Bu kişiler hayatlarını cehenneme çeviren kurallar silsilesinden muaftırlar. Aynı zamanda kendilerine Tanrı katında kutsallık atfedilmiştir.
