Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
Dinledikçe susması, düşündükçe susması...
Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi,
Heykelini yonutuyor yalnızlığın ustası .
Derine, hep derine kazıyoruz
Nerde, çağımızın o altın kalbi
Çağımızın altın kalbini arıyoruz
Üzerimizde ağır bir yeryüzü
Gökyüzünden uzakta
Çok uzakta...
Derine, hep derine kazıyoruz
Nerde, çağımızın o altın kalbi
Çağımızın, altın kalbini arıyoruz..
En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hatta ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi