Kitabı neden bıraktığımı bir alıntıyla açıklamak istiyorum:
“Hangi çoklu şiirde veya büyük şiirde kalbin neredeliği ve nedenliği sorgulanmıştır kalbin yeri ve durumu her bir sorunun kalbindedir karanlık uçurumun üzerinde parıldayan ışık bir-kadı ve bir-kadın ve bu sınır değil mi Güneş Tanrısı’na mudra yapacağım saf ışıkla temsil edilen bir dördüncü tekil şahısla ve Sri Aurobindo’nun ileri sürdüğü gibi Güneş kelimesi ışığın kendisidir cinsiyetlerin göçüne inanıyorsan tabii...”
Diye gidiyor. Noktalama işaretlerini de unutmadım, paragrafın kendisinde de yok zaten. Psikolojide ilginç bir kavram vardır “bullshit”. Evet bildiğimiz saçmalık anlamına gelen kelime akademide de kullanılıyor. Anlamı ise “anlamlı gibi gözüken ama hiçbir anlamı olmayan ifadeler” Mesela bunun bir örneği: “Bütüncüllük sonsuz fenomeni susturur.” Çok anlamlı felsefik bir cümle gibi dursa da rastgele kelimelerin bir araya getirilmesiyle oluşturulmuş ve hiçbir anlama gelmeyen bir ifadedir bu. Bundan bahsetmemin nedeni, kitabı okurken de aynı böyle ifadeleri paragraflarca okuyormuş gibi hissetmemdi ve dayanamayıp bıraktım.
(Ek bilgi: Bullshit ifadeleri anlamlı bulan insanların dindar ve serbest piyasa ekonomisine inanma olasılığı daha yüksekmiş.)
