Sen kimsin ki bana karışırısın diyen sen... nefretim sadece duygularımı saklamak için kullandığım bir maskeden ibaret. ben senin gökyüzünüm denizinim... Bunu anlamak neden bu kadar zor senin için? Söyler misin neden bu kadar kör olmak zorundasın? duygulara, hislere ve sevmeye...
Geliyor musun geliyor musun o idam ağacına. seni beklediğim o ağaca.. çok tuhaf şeyler olmuştu orada.. daha tuhaf şeyler olamazdı orada..
Okur Takip Önerileri
Çocukluk, kar yağınca bir yumak kar alıp onu bir kaba koyup buzdolabında saklamaktır bazen...
Güz güzel mevsim;paylaşmak, yaşamak,sevmek ve sevilmek için ama veda için değil. hiç bir mevsim veda için iyi değil, hiçbiri güzel değil...
Yapmalı mıyım?kabullenmeli ve devam etmeli miyim? yoksa kalıp savaşmalı mı? savaşasam öleceğim kaçsam yine öleceğim. kaçınca korkak olacağım kalırsam kahraman. yapmalı mıyım?
FURY
Hata yapmaktan korktuğum zamanlar da oldu. Hata yapmakla ne kadar doğru bir şey yaptığımı anladığım zamanlarda. Doğru olanı ararken can çekişiyor sanki yüreğim...
Gözyaşlarımda dokunabilir misin ellerime ve hisseder misin kalbimin atışlarını gözlerimde anlayabilir misin beni ve anlatabilir misin beni kendine?
Çok gülüyorum. şaşıranlar oluyor. biliyorum. hayatımın içinde öyle çok hüzünlü anım var ki gülmeyi unutmaktan korkuyorum...
Bu kadar güzel bir şeyse aşk neden herkes ondan kaçıyor ve bu kadar korkunç bir şeyse aşk niye herkes aşık oluyor?
Başta korkunç bir nefrettin sonra anlayamadığım bir baş ağrısı oldun sonra vazgeçemediğim, unutamadığım,düşünmeden duramadığım oldun...
Gözlerim gözlerine değince felaketim olurdu ağlardım demek için hep gözlerine baktım senin ve hep o gözlerde aradım seni.Doğru olmadığını bile bile sevmek seni...
İzlediğim yol uzaklara bakmak için çok puslu ve önümdekileri göremeyeceğim kadar karanlık. Hayatımda böyle yön veriyorum işte ne önümdekilerden var haberim ne de uzaklardan gelenlerden...
Unutmak için unutulmayı göze alıyoruz ama hatırlamak için hatırlanmayı hiç unutmuyoruz...
Hiç büyüyemeyeceğim bir yerde yaşamak istiyorum Peter Pan. Beni de yanına alır mısın?
Gözlerine tekrar bakabilmek için yaşıyorum ve karanlik dünyamı aydınlat diye hala boş yerlerden birini tutuyorum hayat treninde ama hala bekliyorum ve sen hala gelmiyorsun ineceğim durağa yaklaştıkça ümitler tükeniyor ve ben hala bekliyorum sen hala gelmiyorsun...
Sana söylemek istediğim bir şey vardı ama çekiniyordum. Hayır seni seviyorum değildi "Sen bir hırsızsın!" hayır kalbimi de çalmadın sen beni benden çaldın...
Eğer bulutlara baktığımda sadece bulut değil beyaz pamuk da görebiliyorsam işte o zaman gerçekten yaşıyorum...
Arkadaşlarımdan biri şimdi içeriye bir karga girse ne yapardın diye sordu ona şöyle bir cevap verdim:
eğer o karga beyaz olsaydı ona NİÇİN geldiğini sorardım ama siyah kargalarda yapılacak bellidir nerden geldiğini sormak...
Ustası olduk ya artık her şeyin onun için her şeyi bu kadar çok küçümsüyoruz. Düşüşler, üzüntüler, hayattan bu kadar çekmek niye kendimizi dünya hala dönerken?
Hayatı seviyorum ve yaşamak ne kadar güzel tanrım diyorum bazen. Umutlarımla yaşamak ve paylaşmak onları SEVMEK VE SEVİLMEK DEMİŞ BİR DÜŞÜNÜR! İşte hayat budur, yaşamak ancak bu kadar basit anlatılabilirdi!
Sokrates'in öğrencileri insana iki ayaklı tüysüz bir varlık deyip Sokrates'in ertesi gün tüyleri yolunmuş bir horoz getirerek insan beyninin sınırlarını zorlaması gerektiğini ifade etmesi üzerinden seneler geçti. Ama hala düşünmenin gerçek anlamını bilemiyoruz,bilmiyoruz vee üzerinde hiç DÜŞÜNMÜYORUZ...
Descartes'e göre düşünüyorum öyleyse varım kadar basittir hayat. Peki ya düşünemiyorsak sayın Descartes? kendime yokum var olmadım diye hakaret mi edeyim? yoksa utanayım mı kendimden, düşünemediğimden ,gerçek bir insan olamadığımdan...
Gerçek bir düşünce adamı aramaktan hiç vazgeçmemeli. Hiç beyaz karga görmesek de aramayı sürdürmeliyiz der alberto'nun diliyle jostein gaarder.
Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir der, Sokrates. zaten böyle başlamaz mı okumak denen o yargı? Ruhumuz aç, muhtaç sözcüklerin kristal pınarına...