iyi gibiyim bilmiyorum ama içimde geçmek bilmeyen bir sancı var neresi olduğunu bilmiyorum düşünmekten yorgunum zihnim acıyor bazen hissetmek istemiyorum ama duygularını kaybetmek ne kadar zor onu da biliyorum içimde bi yer var acıyan bazı şeyler toparlanmıyor toplayamıyorum en başta kendimi mutluluğumdan çok korkuyorum bunun sonucu korktuğum gibi olacaksa eğer mutlu olmak da istemiyorum eksik çok yanım kaldı bi parça değil iki parça değil anlamsız bi puzzle gibiyim çöpe değer nasıl geçecek bilmiyorum neyle doldurabilirim o boşlukları hiçbir şey uyduramıyorum değer verilmedikçe eksilip gideceğim ve sonunda yok olacağım
Her neyse belki geçer
İyi ve kötü sözcükleri tek başlarına ele alındıklarında kesin hiçbir şey anlatmazlar. Çünkü tek ve aynı şey, aynı zamanda hem iyi, hem kötü, hem de hiçbiri olabilir. Sözgelişi müzik üzüntülü kişiye iyi gelir, yas tutanlara kötü, ölüler içinse anlamsızdır.
(Spinoza)
"İnsanlar depresyonun hüzün, ağlamak ya da siyah giyinmek olduğunu sanırlar. Fakat yanılırlar. Depresyon bir uyuşukluk halidir. Sabahleyin tekrar yatmak için uyanmaktır. Göğsünün orta yerinde fırtınalar koparken ifadesiz kalmaktır, tepki göstermemektir. Tepki göstermek için, duygularını yansıtmak için yeterli enerjiye sahip olmamaktır."