Ayşegül
@Aysegul_umse
İçimdeki deli deniz şimdi bir çarşaf...
•_•
Dm bakmıyorum küsmeyin ya da küsün farketmez
15.3.30 10.27 //
SÜ
42
23 Ağustos
6 kütüphaneci puanı (Geçen ay: 10)
981 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
+Biliyor musun, insanları öldürüyorum Portuga.
-Bunu nasıl yapıyorsun Zeze?
+Onları unutarak.
“Gözleri olanlara dünyada görülecek hiç bir şey olmadığını söylemek zordur. Ne var ki gerçek bu inanın bana. Dünyayı tanımak için dinlemek yeter, yolculuklarda görünenler bir aldatmacadır yalnızca. Gölgelerin peşinde başka gölgeler. Yollar ve ülkeler, önceden bilmediğimiz hiçbir şey öğretemez bize; gecenin dinginliğinde kendi içimizde dinleyebileceklerimizden başka hiçbir şey?”
“Doğu ile Batı altüst olabilir, krallıklar, tahtlar, şehirler ve saraylar harap olabilir ama aşk her daim kalacaktır ayakta.”
Okur Takip Önerileri
+Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?
-Sen ne yapıyorsun ki?
+Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum...
İtiraf etmek gerekirse, benim de zaten hiç gücüm yok, yüzüm yok hiç umudum yok. Ama bil ki; farklı bir hayaldi.
İşkenceydi bazen, bazen çok güzeldi.
Ama anlıyorum sesinden,
Kurtulmuşsun sen
Nokta konmuş
Bitmiş...
#en güzel hikayemm
”Bardaktan boşanırcasına yağan yağmur altında, Papaz Morses’in dualarıyla anamı öte tarafa, öbür dünyaya yolculadığımızda, ben onun tekrar geri döneceğini zannediyordum. Olmadı. Gelmedi. İki satır da yazmadı. Zaten okuma yazması yoktu. Köylüydü anam, okuma yazma çağlarında, okulsuzluktan okula gidememişti ama kendince daha işe yarar, çok daha faydalı şeyler öğrenmişti. İyi hamur yoğururdu. Hamuru güzelce yoğurduktan sonra kalaylı bakır “testin” içinde ekşiyip mayalanması için üstünü kalınca bir bezle örtmeden önce de sağ elinin başparmağıyla hamurun üstüne küçük bir istavroz çizer, hamurun bu noktadan ekşiyip mayalanması için de “Halil İbrahim’in bereketi içine olsun” der dua ederdi.Sizler Halil İbrahim’i tanır mısınız? Ben Halil İbrahim’i bizim ekmek teknesinin içinde tanıdım.Sonra da yemek masamızın çevresinde.”
“Hayatta en önemli şey nedir? Açlık çeken bir ülke birine bu soruyu sorarsak cevap “yemek” olacak. Donmakta olan birine aynı soruyu sorarsak cevap “sıcak” olacaktır. Kendini yalnız ve çaresiz hisseden birine soracak olursak cevap mutlaka “diğer insanlarla beraber olmak” olacaktır. Ama bütün bu ihtiyaçlar giderildikten sonra, bütün insanların ihtiyacı olan bir şey var mıdır hala ? Filozoflar buna evet diye cevap verirler. Onlara göre insan sadece ekmekle yaşayamazlar. Tabi ki bütün insanlar yemek yemelidir. Ayrıca sevilmeye ve ilgi görmeye ihtiyaçları vardır. Ama bütün insanların ihtiyacı olan bir şey daha vardır: Kim olduğumuzu ve neden yaşadığımızı bilmek.”
Umutlarının öyle fazla coşmasına izin vermezsen, hayal kırıklığına uğramazsın.
Evet, belki namuslu bir insansın, ama namuslu bir insanım diye övünülür mü hiç?
Herkes namuslu olmak zorunda değil midir?
Hiç beklemeğimiz bir anda, bütün yolların kapandığını ve her şeyin bittiğini sandığımız bir dakikada Tanrı bize mucize diliyle der ki; 'Ey ahmak! Demek seni unuttuğumu sanıyorsun. Ne olurdu da bana yalvaraydın; senin için olmazları olduraydım!.. İşte haketmediğin halde, senin bana karşı nasıl nankörlük ettiğini göstermek için, olmaz zannettiğin şeyi olduruyorum! Eğer yine de şükretmezsen... gerçek nankörlerden olursun!..'
Veriyor, ama verirken verdiğin kimsenin utancını görmemek için yüzünü çeviriyorsan, o zaman gerçekten merhametlisindir.
Bize hiçbir şey yapılmadı, yalnızca tam bir hiçliğin içine koyulduk. Çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhunu hiçlik kadar baskı altına alamaz...
Bir sıkıntının geçeceğine duyulan güven, ona dayanmanın tek gerekçesiydi...
İnsanlar bir kere doğmazlar. Bu iş annelerinin onları doğurduğu gün bitmez. Fakat hayat yeniden ve yeniden onları kendilerini doğurmaya mecbur eder...
Yalnızca tek bir insan türü varsa, o zaman neden hiç geçinemiyorlar? Hepsi birbirine benziyorsa niçin özel bir çaba harcayarak birbirlerini aşağılıyorlar?
