Savaş kanlı çizmeleriyle insanları kırk yıl çiğneyip ezebilir, onları öldürebilir, her şeyi yakıp yıkabilirdi ama, insan denen varlığa baş eğdiremez, değerini düşürüp onu gerçek anlamda mağlup edemezdi.
Demiri nasıl tavında dövmek gerekiyorsa, çekiç darbelerini nasıl soğutmadan indirmek gerekiyorsa, her kelimeyi de öyle tam zamanında söylemek gerekiyordu. O anı geçirince söz soğuyor, katılaşıyor, insanın yüreğine taş gibi oturuyor ve bu ağırlığı kaldırıp atmak hiç de kolay olmuyordu.
Bir insanın kaderi, dağdaki patika gibidir: Bazen çıkar, bazen iner, bazen de dibi görünmeyen bir uçurumun başına gelip durur. İnsan tek başına böyle bir yolda ilerleyemez, ama birleşenler, birbirine omuz verenler her engeli aşarlar…
Okur Takip Önerileri
Dünün mucizeleri bugünün sıradan olaylarıdır.
Nefretiniz elektriğe dönüştürülebilseydi bütün dünyayı aydınlatmaya yeterdi.
Bırakalım doğrulara gelecek karar versin ve herkesi çalışmalarına ve başarılarına göre değerlendirsin. Bugün onların olsun; uğruna çok çalıştığım gelecek ise benim.
Fikrimi çalmaları mühim değil... Asıl mühim olan kendi fikirlerinin olmaması.
Evrenin sırlarını bulmak istiyorsanız enerji, frekans ve titreşim cinsinden düşünmelisiniz.
Çoğu kimse dış dünya üstüne öyle derin bir tefekküre dalmıştır ki kendi içlerinde neler olup bittiğinden habersizdir.
Zorlama altında gösterilen her türlü çaba yaşam enerjisinden feda etmeyi gerektirir.
Hepimiz hata yaparız ama hatayı işe koyulmadan yapmak en iyisi.
“Dünyanın en büyük kötülüğü” cehalettir.
Daha çok bildiğimizde cehaletimizin daha da arttığını söylemek ne kadar çelişkili dursa da doğrudur.
Hayatın boyunca düşüncelerinde uyanık ol, zira düşünce tembelliği ölümle aynı cinstendir.
İnsanların çoğu yargılar; çünkü düşünmek zordur.