Senin kabın olduğumu, sensiz boş kaldığımı, seninle dolup taştığımı bilmiyordum...
Bitkinim, ruhum, gezginliğim, kendimi kendi dışımda arayışım çok uzun sürdü. Şimdi onca olay geçtikten sonra başımdan, hepsinin ardında seni buldum. Olaylar, insanlık ve dünya yoluyla yanılgılarım üzerine keşiflerim oldu. İnsanlar buldum. Seni de ruhum, önce insanların içindeki imgelerde, sonra da bizzat kendin olarak yeniden buldum.
“Yine de bir şeyi bilmelisin; öğrendiğim bir şey, insanın bu hayatı yaşamasının gerektiği. Bu hayat yoldur, bizim tanrısal diyeceğimiz akıl sır ermez olana giden, nicedir aranan yoldur. Başka yol yok, diğer tüm yollar yanlış izde. Ben doğru yolu buldum, o beni sana, ruhuma getirdi.”
Okur Takip Önerileri
Düşler yaşama giden yolu döşer ve siz onların dilini anlamadan o sizi belirler. İnsan bu dili öğrenmek ister ama kim öğretebilir ve öğrenebilir? Bilginlik tek başına yeterli olmaz; yürekte daha derin bir içgörü veren bir bilgi bulunur.
Düşler, ruhun yol gösteren sözleridir.
"Dostlarım, ruhu beslemek bilgeliktir, yoksa yüreğinizde ejderler ve şeytanlar beslersiniz.”
İşlerin değişmeye başladığı otuz beşinci yıl, yaşamın gölge yanının, ölüme inişin ilk anıdır o!
"Hiç bir şey zekayı, tutku yüklü bir şüpheden daha fazla keskinleştiremez.”
Badem gözlerinde hüzün tülüne bürünmüş bir can sıkıntısı gölgesi vardı,
Sanıyorum ki, alınyazısının çizdiği yolu bir sır olarak yaşayan kişi hayatı gerçekten yaşar.
Kendi benliğini bulan kişi şu dünyada hiçbir şeyi yitirmez. Kendi içindeki insanı tanımış olan bütün insanları da tanır...
Daha iyi insan olduğumu iddia edecek değilim. Sadece daha mutlu olduğumun bilincindeyim. Artık hiçbir şeyi yasaklamıyorum kendime. Çünkü toplum düzeninin ölçülerini ve biçimlerini önemsemiyorum. Ne başkalarından, ne de kendi kendimden utanıyorum. Onur, suç, engel gibi sözler cansız ve tenekemsi bir anlam oluverdi artık...
...Ben yaşamış, fakat yaşamanın tadını çıkarmayı göze alamamıştım.
410 syf.
·
Puan vermedi
