Bir gece sabaha karşı
En kilitli kapılarım açılacak
Yalnızlığımdan çıkıp gideceğim
Ne sensiz kalırsam korkusu
Ne kitaplarda okuyup altını çizdiklerim
Ne alkol tutabilecek beni
Ne ölüm telaşı
…
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçimsıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin
…
Gözlerindeki yağmur altında bir gar tenhalığı
Susmuşluğu gemisiz kalmış ulu bir liman
Uykularını çiğniyor yıldızların kalabalığı
Kıvılcımlar uçuyor ısınmış saçlarından
…
Akşamlar Bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
Limandan Bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felâketim olurdu, ağlardım.
•••
Ah, insanlar niçin her şeyi anlamıyorlar?
Beş dakika, on dakika, yarım saat kendilerini unutsalar, kendilerini karşılarındakinin yerine koysalar, tam onun gibi - fakat hiç eksiksiz ve tam- onun gibi duysalar, her şey ne kadar yerli yerinde olacak.