Postmodern akımın öncülerinden Orhan Pamuk'tan sıradışı bir aşk öyküsü... Betimlemeler, tahliller ve tasvirlerin oldukça başarılı yapıldığı roman insanı kendi dünyasına hapsediyor.Kemal ile Füsun'un takıntılı aşkı,acıları, mutlulukları insanı kendinden alıyor. Öyle bir aşk ki babasının ölümü bile Füsun'u görme ihtimaline neden olduğu için üzmüyor Kemal'i. Aksine mutlu bile oluyor; belki Füsun'u görürüm diye. Bu aşkın acısını ruhuyla ve bedeniyle her zerresinde hissediyor.Ruhsal acıları fiziksel acılara dönüşüyor.Bazan hayret etsek de gözyaşlarıyla okuyoruz. Sadece acıları değil mutlulukları da okuru hüngür hüngür ağlatıyor. Kısacası mutlaka okuyun diyorum. Günümüzün bencil aşkları ve aşıklarının aksine, özverili bir aşkı tüm iliklerinizde hissedebilmek için okuyun.
