Sabitlenmiş gönderi
“Yüreğimin derinliklerinin hiçbir zaman kirli bir arzuyla lekelenmediğini ve içine yuvarlandığım uçurumdan, istemesem de hep gökyüzüne doğru haykırdığımı iyi biliyorsunuz.”
Yine de bazen Laurent’in coşkulu haline ve iyi yürekliliğine geri döndüğü, kutsal esin kaynağının kurumadığı dikkate alınırsa, Tanrı’nın acı çeken bu isyankâr ruhları hâlâ terk etmediğine inanılabilirdi.
İnsanoğlunun en güzel kaderlerinden birine sahip olabilmesi için neyi eksikti? Akıl mı?
Therese
Okur Takip Önerileri
-Bu dünya, dedi ona Laurent, yavan bir komediden ibaret; insan daha yukarılarda ne olduğunu bilmediği halde, neden kendi gücünün sınırlarını zorlayarak yükselmek ister?
Therese Quai aux Fleurs’den satın aldığı beyaz bir gül fidanını ismini vermeden Laurent’e gönderdi. Bu ona elvedasıydı.
Eve döndüğünde, kimden geldiği bilinmeyen beyaz bir gül fidanı buldu. Bu da Laurent’ın elvedasıydı.
Bizim kibarlar dünyası insanlarının gururla taşıdığı ve bizi mutluluğu risklere ve tehlikelere rağmen elde etmekten mahrum bırakan ya da onu ancak elinden kaçırdığında yeniden yakalamaya yönelten ahmakça bir gururdan ben de fazlasıyla nasibimi aldım.
Seni kimsenin haberi olmadan, düşüncelerimde bir sır gibi saklayarak, hiçbir kadının, ‘İşte ona Therese’i unutturdum,’ demesine fırsat vermeyecek şekilde seveceğim.
İlkbahar, çiçekleriyle insanın içinde aşk kıpırtıları yaratıyor; ben de sevmek istiyorum, ama birini sevmek elimde mi? Sen bile içimde gerçek aşkı esinleyemezken, bu mucizeyi başka bir kadının gerçekleştirebileceğini mi sanıyorsun? Bu büyücüyü nereden bulacağım? Dünyada mı?
Kuşkusuz, hayır: Burada yalnızca hiçbir şeyini riske atmayan ve özveride bulunmaya hiç yanaşmayan kadınlar var. Haksız da sayılmazlar.
Hiçbir zaman gidemeyeceğim bir ülkeden bahsetmiyorlarsa, seyahat kitaplarına hiç katlanamam.
Laurent
Ama aşk tıpkı toplumsal yasalarda olduğu gibi şu korkunç kural tarafından yönlendiriliyordu: Kimse yasadan haberdar olmadığını mazeret olarak sunamaz!
Sorun birlikte yaşamanın yollarını aramak değil miydi? Therese, eskiden onun yanındayken daha neşeli, daha sevimliydi, ama artık öyle olmak istemiyordu. Şimdi tüneğinin üzerinde, tüyleri karmakarışık olmuş, başı omzuna düşmüş, gözlerinin feri sönmüş hasta bir kuş gibiydi.
Çok yazık! Kendimi seni bu kadar erken kaybetmeye hazırlamamıştım!
Therese
Her sabah yüreğini aynı yerde bularak uyandığın için mutlusun, diyordu Therese’e. Oysa ben uyurken onu kaybediyorum, yüreğim tıpkı çocukken dadımın kafama taktığı ve sabah kâh ayakucumda, kâh yerde bulduğu gece başlığıma benziyor.
Bizi yaşatan yalnızca tatlı duygular değildir; hayatın şiddetini anlamamızı sağlayan ürkütücü hisler de gereklidir.
Laurent
İçinde yüreğini kemiren, ona bu dengesiz ve kalp kırıcı sözleri söyleten bir yılan mı dolaşıyordu?
Günahı yalnızca acemiliği miydi ve beşiğinde sallanıp hayata adım atmaya hazırlanırken, yaşamın sürekli olarak mücadele anlamına geldiğini öğrenmemiş miydi?