"Benim hayatımı yargılamadan önce benim ayakkabılarımı giy ve benim geçtiğim yollardan, sokaklardan, dağ ve ovalardan geç. Hüznü, acıyı ve neşeyi tat. Benim geçtiğim senelerden geç.Benim takıldığım taşlara takıl, yeniden ayağa kalk ve aynı yolu tekrar git. Benim gittiğim gibi... Ancak o zaman beni yargılayabilirsin."
Doğru yolda olduğumu biliyorum, çünki işler kolay olmaktan çıktı.
Koşabileceğim dümdüz ovalar vardı, bu keskin virajları ben seçtim.
Okur Takip Önerileri
"Karpuzu kestin. Baktın ki kabak. Gene de zorla yiyecek misin o karpuzu?" Mine Urgan şöyle der: "Bu cümleyi duyduktan sonra başladığım her ne ise hoşlanmadığım yerde bırakmaya karar verdim. Kitabı da, insanı da..."
Hiç unutmam.
Hiç unutmayın.
İnsan nasıl direnir başka?
Hiç unutma...
Turgut Uyar
"Bi hayli kırgınım... Kime olduğunu, neden olduğunu bilmeden. Belki hayata, belki kendime, belkide dilimden düşmeyen keşke 'lere..."
Ruhumun selameti pamuk ipliğine bağlı. Niyetim muğlak, vaziyetim muallak, akıbetim meçhul. Bekleyip göreceğiz...
Sırtımdan çıkardığım hançerleri eritip kendime bir zırh yaptım Alyoşa. Fakat acıdan olduğu kadar, sırtımı okşayan ellerden de mahrumum artık...
Dokunulmasa da görülmese de kalpte yer verilir bazısına. Nedensiz.
Cemal Süreya
Aşk denen şey bazen yürür, bazen uçar; bazen koşar biriyle birlikte; bir başkasıyla ölümcül yürüyüşe çıkar; üçüncüyü buzdan heykele çevirir; dördüncüyü atar alevlerin içine. Birini yaralar; öldürür ötekini. Aynı anda çakıp sönen bir şimşeğe benzer. Geceleyin saklar şafakta zapt edilecek olan kaleyi. Çünkü dayanacak güç yoktur karşısında...
Zülfü Livaneli
Gün daralıyorsa bugün.
Zaman azalıyorsa.
Her geçen yaş kalana gülüyorsa.
Ömür tecrübeyse,
Gerisi bahaneyse,
Düşünce viraneyse,
Sağanaksa sevgi, karşılık varsa...
Ben mutlu biriyim.
Teşekkür ederim!
Beni en yüksek rafa koydunuz.
Lavantalar koydunuz yanıma,
Naftalini unutturdunuz...
