Kafamı bozuyor,karıştırıyor,bulandırıyor bazı saatler aklımı. Uzaklaşmaya ihtiyacım var,görmek zorunda kaldığım her şeyden ve klişe olacak ama kendimden. Duygularımın dizginleri elimde değil artık hepsini bıraktım,özgürleştirdim…
Öğesi değilim artık nefretin ve kendimin. Ve değilim kimsenin üzgün bir geçmişi! Bozuk bir saati kovalayan yorgun bir akrebin zehrini bulaştırmasına mani olamıyorum.