Merhaba Sevgili 1K
ilk öncellikle bunu okumak zorunda değilsiniz belki bende böyle uzun bir yazıyla karşılaşsam üşenip okumazdım :d ,neyse size kalmış.
Dün çok kötü bir gün geçirdim ve aslında kötüden daha çok ötesi sanki bir tarafım ölü gibiydi böyle bir güne uyanmak istemezdim uyandığımda mutfağa gidip kendime kahve yaptım ve sonra ise sadece düşündüm kahvemi bitirip günlüğümü açıp yazmaya başladım yazdıklarım acıdan başka birşey değildi günlüğümü yazdıktan sonra annemin odasına girdim ve sandığı açtım sandıkta babamla annemin fotoğlarını elime alıp ve müzik açtım içimden sadece keşke diyebildim 2 fotoğraf daha vardı sandıkta,onlar ise benle annemin ilk ve son fotoğraflarıydı. saatlerce orda diz çöküp fotoğraflara baktım, annemin ses kayıtlarını dinledim çok güzel bir duygu ama diğer bir tarafımda''yalnızsın, onsuzsun''diyip acıdan mahvolmuşluk duygusunu yaşatır. size söylemek istediğim anneniz hayattayken hergün öpün, onu sıkın, ilgiye boğun, güzel sözler söyleyin yada ne bileyim dans edin, beraber pasta yapın ama geç olmadan bunları yapın çünkü birgün herkesi kapısında bekleyen bir tek misafir olucak o da ÖLÜM olucaktır annesini kaybetmiş olan herkesin başı sağolsun...
Birinin gözüne baktığımızda gördüğümüz şey bir çocuk ve mutluluk olur...
Okur Takip Önerileri
Korel Erezli ;
"Senin için" dedi zorlukla konuşarak,ağzından kan akıyordu.
"Senin için vücudumun sıcak olmasını isterdim ama yanmaktan korkuyorum"
gökyüzünde güneş tamamen kayboldu ardından başı sağa düştü, vücudundaki titremeler durdu ve son nefesini verdi