Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?
Sayfa 196
Şimdi artık öldün babacığım. Sınırlarını kesin olarak belirlediğin bir dünyada, bana sorarsan, belirsiz bir biçimde yaşadım ve öldün. Seni artık değiştirmek mümkün değil babacığım; bu nedenle kendimi de değiştiremenin mümkün olacağını sanmıyorum.
Sayfa 178
Herhalde, ben tam belirtemiyorum ne demek istediğimi. Gülümsemenin içindeki sevgiyi demek ki anlatamıyorum.
Sayfa 172
Okur Takip Önerileri
Sen bize bir masal anlatırsan, dedim ona, ben de senin sayende dünyaya belki yeni bir şey söylerim.
Sayfa 141
İnsanların düşmanlara da ihtiyacı vardır. (Dostlarının değerini bilmek için.)
Sayfa 78
Ben, yalnızlığı istemekle suçlanıp yalnızlığa mahkum edildim. Bu karara bütün gücümle muhalefet ediyorum. Ben yalnızlığa dayanamıyorum, ben insanların arasında olmak istiyorum.
Sayfa 78
Ben, çiçeklere bakmasını bilmediğim gibi, kendime bakmasını da bilmiyorum.
Sayfa 78
Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.
Sayfa 73
Görmek istemiyorum yapamadıklarımı, yarım bıraktıklarımı artık.
Sayfa 71
Bir ağacı, kuşu filan seyrederken değil, düşünürken sevmiştim.
Sayfa 65
Hep kötü olaylar, can sıkıcı yaşantılar tekrarlanıyordu; güzellikler, bir kere görünüp kayboluyordu.
Sayfa 64
Bir yerden sevmeye devam edebilir miydim? Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi. Ya hiç sevmemişsem bugüne kadar? Bir kitaba başlamak gibi, sevmeye yeniden başlamak pek kolay sayılmazdı herhalde.
Sayfa 63
Fakat, mesele bu değildi; mesele, bir şeyleri, sıcak bir çorbanın kokusunu duyar gibi hissedebilmekti. Bense bunu hiç becerememiştim. Ne tabiatı, ne insanları, ne de olup bitenleri hiç sevmemiştim; kendimi bile, kendi yaptıklarımı bile.
Sayfa 61
Nohut ve makarna gibi, bir araya getirelemeyen parçalarardan oluşan günlerime acıdım.
Sayfa 56