Desamor
@Desamor
"Lüksler hiç ilgimi çekmedi. Ben basit şeyleri seviyorum; kitapları, yalnız kalmayı ya da anlayan biriyle olmayı."
“Geç kaldım; her şeye biraz, kendime çok.”
320 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Herkesi kendim gibi sanan gönlümede kırgınım...
Ben sıradan biri değilim. Koskoca bir yüreğim var, düşmanı delirten gülüşlerim var. Dostlarıma verecek sonsuz sevgim var. Gülerken ağlamışlığım, ağlarken gülmüşlüğüm var. Sonsuz bir sabrım, bir kıvılcıma bakan öfkem var. Huyuna gitmişliğim, suyundan dönmüşlüğüm var. İçimde yaşattığım yaramaz bir kız çocuğu var. Yeri gelince savaçcı bir kadın var. Bazı günlerimde dört mevsim var, kahkamın içinde derin bir sızı var. Işıl ışıl gülen gözlerim ardında hüznümde var. Yüreğimi yanıma alıp, kafamı terk etmişliğim var.... Hoş geldin yeni yaşım, hoş geldin yeni telaşlarım, hoşgeldiniz saçımdaki aklar, hoş geldiniz.....
Desamor tekrar paylaştı.
Sayfanın arka yüzünde, okunmayı bekleyen insanlar var...
Unutulmuş,
Aldatılmış,
Saygı isteyen...
// Yusef Masadow //
Okur Takip Önerileri
Duam kabul olmadı diye mahzun olma, dua edebilenlerden olduğun için memnun ol.
“Ben kalbimi fark edeceğim ve dünya değişecek öyle mi?” deme bana!
Çünkü sen kalbini fark etmeden değişmeyecek hiçbir şey, sen bile!
Duymak, kalbi olanların işi demek ki... Kulağı olanlar işittim zannediyor sadece.
Benim bir kalbim olsaydı, bilirdim.
Benim kalbim ‘bir’ olsaydı, yanardım.
Kalbim bir benim olsaydı, bulurdum.
Ben bir kalbim olsaydım, olurdum.
Bilemedim, bulamadım, olamadım, yanarım!
Hiç oluyor birden kavgası, hesabı, kitabı dünyanın.
Dünya kocaman bir hiç oluyor birden.
Gülüyorum.
Bir bardak çay, üç şeker, bir baba…
Yetiyor kalbi olana Biliyorum.
Kalbimi de alıp gidiyorum buralardan.
“Tam otuz yıl saatim işlemiş ben durmuşum Gökyüzünden habersiz uçurtma uçurmuşum”
Ölümden gayrı her şeyin devası vardır; yanlıştır. Çünkü ölüm dert değil devadır; doğmak derdinin devasıdır ölüm.
Canlı bombasıyız kendimizin hepimiz. Kalbimizden başlayarak bizi insan kılan her neyimiz varsa işte onları ve nihayet ömrümüzü patlatmakla geçiyor ömrümüz.
Ne bu hikâye bitti ne de dert.
Dert insanın kalp kâğıdı. Kafa kâğıdımızdan kim olduğumuzu başkası anladı, kalp kâğıdımızdan kendimizden bir başkası olduğumuzu, biz.