▆▇█ Free_1_man █▇▆
@Dua21
╔══╗
╚╗╔╝
╔╝(¯`v´¯)
╚══`.¸şiir "
İSTANBUL
AMED [̲̅D̲̅][̲̅İ̲̅][̲̅Y̲̅][̲̅A̲̅][̲̅R̲̅][̲̅B̲̅][̲̅A̲̅][̲̅K̲̅][̲̅I̲̅][̅[̲̅R̲̅]
1046 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
.
.
"Ey Dicle! Mezopotamya'nın nazlı gelini! Binlerce yıldır can alan, can veren, sussuzlara derman, arsızlara ferman olan Dicle! Benimde hawarımı duy,yüreğimdeki yangını söndür...”
Very gut. :)
.
.
Yerine gelen Türkçe öğretmenimiz bütün dünyamızı değiştirdi.O da Türktü ama bizi Kürtçe sevdi...
Sahi Selocan "o sebepten o dayağı bende yemiştim 2. Sınıftayken"
.
.
Çocukluk yıllarımız hızlı geçti. Dersteyken sık sık "kürtçe diye bir dil yoktur, hepiniz doğru düzgün türkçe öğreneceksiniz." Diyen ve alayımızı sıra dayağından geçiren türkçe öğretmeni gut hastalığına yakalanıp iyice sabitleşti. Sonra hastalığı ilerledi, bizim açımızdan "very gut" oldu erken emekli oldu...
Okur Takip Önerileri
.
.
Cinsellik, sevişmek aşkın değil, biyolojinin, kimyanın konusudur. Onu aşkın konusu yaparsanız yanıltır sizi, kandırır. Sevişmeyin demiyorum, sevişin. Ama en azından Cemal Süreya'yı dinleyin: "Yoksuluz, gecelerimiz çok kısa, dört nala sevişmek lazım." Sonrası geriye kalan aşktır, baki kalan aşk. Aşk' ın Kürtçesi "evîn" dir. Ve senin evin dünyadaki en güvenli yerindir...
.
.
Yavuz Sultan Selim ilkokulu'nda "Ali"nin topu tutamamasının tek nedeninin dil olmadığını da çok sonraları öğrendim...
.
.
İşin doğrusu hiçbirimiz ne okuduk ne yazdık. Aklımız yetmediğinden değil, "dilimiz" yetmediğinden...
.
.
Düşünsene, akıp giden zamanın içinde senin varlığınla yokluğun arasında hiç fark yok!...
.
.
Bir defada isimsiz mektup yazdım aşkıma.
tek cümlelik
hiç bir hayal seni kurmaya yetmiyor
cevap da tek cümle geldi
yokluğunun gürültüsünden sağır olacağım...
.
.
Sohbet edelim istiyorum seninle, vedalaşmayalım, bir nokta koymayalım cümlemizin sonuna, nerede bitecekse orası yarım kaldığımız yer olsun...
Herkesle kahve içilmez;
Çünkü kırk yıllık hatırı taşıyamayan insanlar var.
Bana acımayın. Ben kötüyüm; sizlere karşı kötü duygular besledim içimden. Beceriksizliğimden uygulayamadım kötü düşüncelerimi...
Çok yükseğe çıkamam; bende yükseklik korkusu var. Kimseyi yarı yolda bırakamam; bende ‘alçaklık’ korkusu var...
Ne kadar ürkünç bir iş. Kafamın içinde belirsiz yaratıklar olarak yüzen ve sadece var olmalarıyla yetindiğim cisimciklerin resmini çizmek. Rüyaların resmini çizmek kadar güç.
Bu yabancı, mezarlarımızda taş bırakmamış.
Ne olacak şimdi? Ölülerimizi karıştıracağız. İki satır dua
edemeyeceğiz. Bırak bizi de cezasını verelim...