"Savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye,
Zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın,
Raksederken mahallenin maşallahı, eyvallahı,
Güzelleş be oğlum şimdilik ölümüne kadar hayattasın.
Şimdilik, ölümüne kadar hayattasın…”
"..madem dünyanın bu kadar sabahını ben uyandım
ben uyudum bu kadar uykusunu
diledim dünyaya fena inanmış bir yüzüm olsun
kendimi seninle öldüreceğim dediğim feci bir kalbim.."
Benim bütün çabam kimseye muhtaç olmadan yaşamaktır. İnsanlar hiçbir şeyimi almazlarsa, bana çok şey vermiş olurlar. Hiçbir kötülük etmezlerse, yeterince iyilik etmiş olurlar. Montaigne
“benim beklediğim aşk başka,
o bütün mantıkların dışında tarifi imkansız
mahiyeti bilinmez bir şey ..
istemek,
bütün ruhuyla, bütün vücuduyla, her şeyiyle istemek, aşk bence bu istemektir ..”