Diyar
@Dyar
Diyarbakır
2176 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“Uzun dönemde, hiyerarşik toplum, ancak yoksulluk ve bilgisizlik üzere kurulu olduğu sürece var olabilirdi.”
“Bilim ve teknoloji hızla ilerliyor ve doğal olarak ilerlemenin devam edeceği varsayılıyordu. Ama bu beklenildiği gibi olmadı; bunun bir nedeni uzun yıllar süren savaş ve devrimler, başka bir nedeni”de, özgür ortamda yeşeren ampirik düşüncenin sonucu olan bilimsel ve teknolojik gelişmenin, baskı ortamında yaşayamamasıydı.”
“Korkulu anlarda, insan düşmana karşı değil, kendine karşı bir savaşım veriyordu gerçekte.”
Okur Takip Önerileri
“Düşünce suçu ölüm tehlikesi yaratmaz, düşünce suçunun kendisi ölümdür.”
Aynı kurumun havasını solduğum, Tahir abiyi çok üzdüler...
“Benim babam da hep şiir gibi konuşurdu. Ne güzel konuşurdu öyle. Biraz büyüyünce bunların şiir değil,
küfür olduğunu anladık. Küfürbaz ve esprili bir adamdı
babam, halen de öyle. Ama bazı insanlar vardır ya hani,
küfür ağızlarına yakışır, kaba durmaz. Öyledir benim. “babam, şiir gibi küfreder. Bi defasında daireden bir arkadaşıyla küfürsüz konuşunca arkadaşı alınmıştı. "Hayrola Tahir Abi, bir yanlış mı yaptık?" demişti. Babam da, "Ne yanlış yapacaksın lan, şerefsiz!' demişti de arkadaşı rahatlamıştı. Benim ilkokula başlayıncaya kadar kültürel altyapım da böyle böyle oluşmuştu neticede.”
Hüseyin ile berfin
“Köydeyken Berfin'le gizli buluşmalarında konuştukları geliyordu aklına Hüseyin’in. O da beşinci sınıfa kadar okuyabilmişti. Sonrasını okumak kız işi olmadığından alınmıştı okuldan. Ne de olsa evlenme çağı yaklaşıyordu.
Muş'un küçücük bir köyünde çocuk olmak zordu. Kız çocuğu olmak daha ror, çocuk gelin olmak daha da”
Seher -selahattin-Demirtaş
Gücü olmayan adalet acizdir; adaleti
olmayan güç ise zalim...
.
her biri kendi hikâyesinde yaşayan birbirinden habersiz insanlar. Onlara bakarken, öğrencilik yıllarımda görüştüğüm tiyatro ile ilgilenen bir arkadaşımın sözünü hatırladım: "Her insan kendi hayatının başrolünde oynuyor."
İşçi babanın , temizlikçi kızı Nazo
“Ben babamın kızıyım.
"Mustang" hayalleri külüstür
bir belediye otobüsünün altında son bulan adamın.
İşçi bir kadın olarak girdim buraya. Hayatım boyunca hiçbir eyleme katılmadım ama bizim mahallenin başka bir yüzüyle tanıştım burada. Belki çok kalmam cezaevinde
ama bu altı ay bile kendimi tanımama yetti.
Bir de önemli bir şey öğrendim burada; kararlı ve cesur bir şekilde yürürsen, bazen arabadan daha hızlı yol alabiliyorsun. Benim adım "Temizlikçi Nazo", bekle beni Ankara.”
Selahattin Demirtaş
"Kurtulan var mı? Kurtulan var mı?"
"Bir kişi kurtuldu" dediler.
Gemi personeli hariç 769'da 1 diye düşündü profesör. O kurtulanın
Nadia olması için dua etti. Ama değildi, David adlı bir genç adam
kurtulmuştu sadece. Geri kalan herkes ölmüştü. Bunu öğrenince polis
merkezinde avaz avaz bağırmaya başladı.
"Katiller, katiller, katiller!"
Birilerinin saçma iktidar mücadelesi
yüzünden, insanlar birbirlerine kavuşamıyor, acılar yaşanıyordu.
İnsanların mutluluğu, iktidar oyunları arasında ne kadar da zavallı bir konu haline geliyordu.
Her insan bir dünyadır...
Havaalanında kendilerini koşuşturmaya kaptırmış o insanlar, yolda gelirken gördüğüm araçların içindeki telaşlı yolcular, üniversitedeki şişman kadınlar, dükkânlarda alışveriş yapanlar, hepsinin beni ilgilendiren ancak tek bir yönü olabilirdi:
Her birinin yaşadığı kendi hikâyeleri.
Her bir insanın hikâyesi, bizi kendi başımızdan geçen olaylar kadar ilgilendirirdi. Yeter ki kendi gerçekliği içinde kavransın. Her hikaye, sonuçta insan varoluşunun bir hikayesi değil miydi?
Ve akıp giden hayatın.
İstanbul vefasız bir sevgiliye benzer...
"İstanbul vefasız bir sevgiliye benzer. Sana hep ihanet eder ama sen yine de onu sevmeye devam edersin."
.
Boo-zaa,” dedi sokağa çıkınca. Haliç’e doğru, sonsuzluğa gider gibi inen bir sokaktan aşağı yürürken, gözünün önünde Süleyman’ın balkonundan gördüğü manzara canlandı. Şehre söylemek, duvarlara yazmak istediği şey şimdi aklına gelmişti işte. Bu hem resmi, hem şahsi görüşüydü; hem kalbinin hem de dilinin niye- tiydi:
“Ben bu âlemde en çok Rayiha’yı sevdim,” dedi Mevlut kendi kendine.
Sayfa 466Kitabı okudu
