Okur Takip Önerileri
Adamlar kızı kucaklayıp uzaklaştırırken bu sefer bize döndü. "Hanginiz anlatmaya başlıyor?"
Simge iki elini havaya kaldırıp geriye çekildi ve "Tabii ki Ayliz," dedi.
Hainliğine karşı gözlerimi kıstım ve ona kötü kötü baktım. "Simge telefonla konuşmak için yanımdan ayrıldığında bir çığlık sesi duydum-"
Aytun sözümü serçe kesti. "Ve hemen gidip bakmalıyız mı dedin? "
Hayır, Simge'ye haber verecektim ama onu göremedim. Bu sırada kız çığlık atmaya devam ediyordu. Geldiğimde o iki adam kıza işkence ediyor, kara büyü yapmaya zorluyorlardı. Kız onlara direnerek yapmayacağını söylüyordu. " diyerek olanları bir bir anlattım. Aytun en donunda öfkeden delirecek kıvama gelince sesimi yükselttim." Hiç öyle bakma, Aytun. Kızın manyak olduğunu nereden bilebilirdim ki? " Dediğimde bakışları bir an olsun değişmedi.
" Beni çok zorluyorsun, Ayliz. En sonunda seni eve kitleyeceğim."
Onu yumuşatmak amaçlı gülümsedim. Aniden ürkek bir kediye dönmüş gibiydim ama onun sinirlerini yatışması için gereken buydu."Bence yapmazsın."
"Mete nerede peki? "
"Aşağıda. Size ufak bir şaka yapmak istedik."
"Tek hedef ben oldum ama!"diye mızmızlandım.
Defne kendinden son derece emin bir görüntüsüyle beni şaşırtarak, "Emin misin? " dedi. Sonra çok hızlı hareket ederek yerinden kalktı, kapıyı açtı ve tüm ağırlıkları kapıya vermiş olan arkadaşlarının tek tek yere düşüşünü izledi.
Defne'nin arkadaşlarını bu kadar iyi tanıması ve gerçektende oldukça yerinde bir tahmin yapması hem çok şaşırtıcı, hem de oldukça gülünç bir durumdu.
Elif yerden kalkarken "Ayıp ayıp!" diye söyleniyordu. "İnsan kapıda bir dinleyen vardır belki der. Biraz nazik davranır. Oldu mu bu şimdi?"
