yakamoz
@Elvinalbayoglu
•yol yüz yıllık
•bu profil ; günün birinde ölmüş birinin ardında bıraktığı günlük niteliğindedir.
24 kütüphaneci puanı
1665 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Gam ve gamsızlık arasında sıkışmış bir kalp neyi bulmak istediğini bilmeden sürekli aramaya kalkmış ve henüz bir şey bulamamış.
"Bu nasıl bir döngüdür Küheylan. Sen kuşlar gibi uçamadığına, Kuşlar da senin gibi koşamadığına yanar."
Newroz ateşi etrafında halay çeken kadınlar
Renkli mum ışıklarından etkilenmez
Biraz politik olman
Çok romantik olmandan yeğdir mesela
Azad Penaber
Okur Takip Önerileri
son kuşlarımdı bunlar, dedim telef olmasın,
geçti artık, göğsümde kuş barınmaz, anladım...
| 
Metin Altıok
....bostan dolabının yanındaki, suları bana kahverengi gözüken, o küçük ve eskimiş havuzdaki solgun ve kederli nilüferlere gidip bakardım çocukken, babam, onların kökleri olmadıgını anlatmıstı bana.
Neden bu çiçekleri hep bir şeylere benzetmek için kullandıklarını ancak büyüyünce anladım. Yalnızca bu çiçekler, hep bir yerlere gidecekmiş gibi azade ve özgür oluyorlar ama küçük bir havuzun içinde bir yere gitmeden yaşıyorlardı.
Hayat da böyle bir şeydi benim için; hep biryerlere gidecek gibi duran, yalnız ve bir yere gitmeyen bir çiçek. Bütün bir hayatın özeti buydu. Bende bir yere bağlanmadım ve bir yere gitmedim, öyle solgun nilüfer gibi bir havuzun içinde yalnız başına durdum, köklerimi salamadım, ne, olduğum yere sağlamca yerleştim, ne, başka diyarlara kaçabildim.
Bana bakanlar, beni seyredenler, beni sevenler oldu ama kimse yakasına takmadi beni, kimse odasına koymadı, kimse beni sulayıp büyütmek için ugraşmadı.
Onlara ihtiyacım olmadığını, havuzumda tek başüma yüzebileceğimi düşündüler.
Ben de bu yüzden; kederi, yalnızlığı, kirlenmeyi öğrendim ve hayata benzedim.
Ne garip! başka bir şey de olmak istemedim, beni beğenmeleri yetti bana...
Köksüz bir hayat, çaresiz yalnızlık, tuhaf keder.
Ahmet Altan
“… halelerin dağıldığı, nilüferlerlerin karardığı yerden bakıyorum
yeminlerin bozulduğu, sırların çözüldüğü yerden…”
Enver Topaloğlu
Kendi olarak, sana gelen
sana gereksinimi olmadan, seni isteyen
sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen
kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan
O, işte...
Oruç Aruoba
"Ne bileyim yani, böyle sanki dönmeyecekmiş gibiydi herkes, dönmeyecekmiş gibi de terk ediyordu herkes birer birer buraları. Yani herkes gitmek istiyordu lakin, istedikleri yere vara biliyorlar mıydı acaba bu insanlar? Ne bileyim, bana gelince de nedense izliyordum sadece; kaldığım, durduğum, olduğum yerden yani. Aklım ve bilincim, böyle henüz buraları toptan terk etmek için yeterince vazgeçme sebebim olmadığını diretiyordu bana. Ne bileyim yani, böyle herkes çıkar yola da bedenini değil; önce kendini yola çıkarmayı, kalbini götürmeyi bilmeli insan. Yani şu arada bir son yazıyorum kendime, nasıl biteceğine şimdilik karar veremiyorum sadece."
|Bir Avuç Gökyüzü [Benim Hikayelerim II]
|Manuş Baba
"Nasıl bir uçurum kusursuzluğuna ulaşmışım ki düşecek yerim bile kalmamış? "
Emil Michel Cioran
Bazı anların,kokuları ya da resimleri vardır ya hani, alır seni saplar o âna...
Gece yarısı,bir kış soğuğu...
Yıllar sonra aynı yerdeyim, camdan dışarı bakıyorum ve şu görüntü. Artık orada değilim...
Unutmayı çok isterse unutamıyor insan.
İnanmayı çok isterse inanamıyor,gördüm...
Baruta atılan yanmış kibritleri ,susamış denizleri ,her şey yolunda giderken gitmediğini. Korktuğum canavarların yatağın altında olduğunu.
Kurumuş yaprakları ve gülen mezar taşlarını, uçan kaplumbağaları,iyiyim diyen kimselerin iyi olmadığını, her acının zamanla geçmediğini, geçmediğini... Ruhsuz insanları.
Ve en çok "bekleme" diyenin beklendiğini.
Uzakta arananın yanı başında olmadığını, buğulanan gözleri, kederin paylaştıkça çoğaldığını...
Onlarca aralık kapı gördüm...
İlkel çağlardan kalmış köprüler gördüm ki hepsi ben geçtikten sonra yıkıldılar...
Çok görmüş ama geçirememişim...
"Senin bana nasip olman, şahsi hayatımın en değer biçilmez talihidir."
Gözlerimden öptü,
Ellerimden öptü, ellerimden,
Avuç içlerimden öptü,
Unutabilir misin şimdi?
Ben ölsem, unutamam.