Ellerine bakan insan; Geçmişin izlerini, geleceğin yol haritasını görebilir mi?
Nasırlarla dolu eller, bir ihtiyarı veya çocuk yaşta işçileri temsil ediyorsa, iki tarafta yolun başında ya da sonunda mıdır? İhtiyarlar daha avantajlı sanki... Kaybedecek gelecekleri, oluşabilecek riskleri yok. Ya ölüme hazırlanırlar, ya da ölmeyecekmiş gibi yaşarlar. Peki ya yaş olarak yolun başında diyeceğimiz, nasırlı ellerin sahibi olan çocuklar? Onlar, neye nasıl hazırlanacak? Geleceği düsünecek tâkati kalacak mı? Mentâl açıdan bir ihtiyardan farkı kalacak mı? Her zaman derim, genç insanların stresi, beyinlerinin kapasitesini düşürür. Hele bir de umut ışığı, gelecek nedir, hâyâl nedir bilmiyor, öğrenmeyi de umursamıyorsa, bir ölüden ya da Mısır kölesinden farkı nedir ki? Üzmeyin çocukları...