Bu yaz akşamında canım karpuz çekti. Açık ve koyu yeşilden çizgiler, kıpkırmızı bir içi olan, az çekirdekli bir karpuz. Ve tabi ki senin yokluğun kadar soğuk olsun. Belki bir nebze de olsa; sana olan aşkımdan yanarken kalbim soğumasada içim soğuyabilir...
Eğer bir rüzgar gelipte fısıldarsa kulağıma
İşte o zaman gerçek olmadığını gelir aklıma
Çünkü ne rüzgar konuşabilir
Ne de olmayan senin adın duyulabilir
Ne bir şiir ne de bir şair
Anlatabildi
Seni, aşkımı, canımı
Seni anlatamazlar çünkü görmediler
Aşkımı anlatamazlar çünkü tatmadılar
Canımı anlatamazlar çünkü onlar almadı
Sen aldın
Kendinde sakladın
Hem beni hem seni hemde canımı
Seni özledim, her şeyini
Özellikle de kokunu
O kokun
Ne bir gülde, ne de başka bir çiçekte yok
Seni sen yapan, aşkımı aşk yapan
Seni her defasında niye sevdiğimi hatırlatan
Yine o kokundu