Bir gün şeytan, en yalnız ve savunmasız olduğunuz anda yanınıza sızıp şunları söyleseydi: “Şu an yaşadığın haliyle bu hayatı bir kez daha ve sonsuz defa tekrar yaşayacaksın”... Kendinizi yere atıp dişlerinizi gıcırdatarak sizinle konuşan şeytanı lanetler miydiniz? Yoksa, ulvi anlar yaşayıp şu şekilde mi yanıt verirdiniz: “Sen bir tanrısın ve hayatımda hiç bu kadar kutsal şeyler duymamıştım.”
Edebiyatın yaptığı şey, gece yarısı bir dağ başında yakılan kibritle eşdeğerdir. Bir kibrit çok az ışık verir ancak çevrenin ne kadar karanlık olduğunu görmemizi sağlar.