M.eren aktaş
@Erendiebiri
Sözlerimi beni anlayan başka deliler için yazıyorum.
Öğretmen adayı
Üniversite
Çerkeş
Çerkeş, 27 Kasım 2003
4 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Bir düş sonu
Bir çiçek büyüteceğiz biz içimizde sonu olmayan başı belli olmayan, işte beni o çiçek yaşatacak mazlum ve kederli gençliğim buna bağlı kalacak.
Ben istiridye kabukları içinde kendi aydınlığımı arayacağım ama sanmıyorum bulacağımı, ümit işte geceleri uyutan sabahları bekleten ümit beni yıllardır bekletiyor acı çekiyoruz hepimiz ama sonu vardır elbet elbet beni bulur bir gün şavkın azâbı .
Gözümün gördüğü ile gönlümün bildiği bir değil en başa dönülmeli belki de o karanlık güne şimdi sırası değil diyorlar politikacılar ama neden,ne için burdayım ben, bir anlam gerekir bazı şeylere ben arıyorum merak etmeyiniz bu kent için bu insanlık için. Bulduğum vakit hepimiz göçmüş olacağız onunda farkında olunuz .
Ey bayırdan düşen çiğ ey şelaleden akan su sarsılın bitsin artık bu azap.
Kara Yazı
İnsanoğlu yaptı yapacağını en başta , öte yakada bir benî adem; kuşku, özlem ve hata işte bizi var edenler.Tabi pişmanlık yine fark etmedi olan oldu çünkü bu ateşten lokmayı hepimiz yüklendik, bütün insanoğlu.Halimiz vahim dizlerimde derman gözümde yaş kalmadı bir düşü bin yıl yaşayan çocuklar için ayaktayım , gelecek için,yeni nesil için.
Son Fasıl
Bir kuş misali ömrüm benim bir ordayım bir burda, bunca zaman ayağına çağırdı bizi hayat biz hep koşa koşa gittik aman olsun bütün işlerim ,yalpa yemesin zaman. Geç kalmayayım bu hayata derken herşeye geç kaldım bu ömrü yaşatan ben olmalıydım ama kirli ellere kaldı o ömür şimdi artık uğraşmıyorum hiç bir şey ile zaman adeta bir şelale durmak bilmeyen bir şelale.Haykırıyorum gökyüzüne "ey ömrüm nasıl geçersen geç bu son fasıldır".
Okur Takip Önerileri
Gurbete kaçacağım
Amansız yollar beni çekiyordu,virajlar nefesimi kesiyordu.Ben içim buruk ama müthiş bir özgüvenle çıktım bu yola arkamda bıraktım beni seven kim varsa; gözleri puslu bir o kadar ateş savuran abilerim,garip anam ve arkamdaki en büyük dağ babam.Bana anlatmadılar bu işin karanlık yüzünü hepsini kendim öğrendim, gözlerim doluyor geceleri aya bakınca özlem içimi parçalıyor burada yapmam gereken işleri saymıyorum bile .Bir çocuğun pencereden umutsuzca bakması gibi benim bu serüvenim.koptum yalnızlığımdan, koptum sonsuzluğumdam geldim o duvaksız tepeye o mavi iskeleye..
Kapanmıyor gözlerim
Ruhum beni çürütüyor, aklım bir maraton, koşuyorum koşuyorum ama bitmiyor.yoruldum diyemiyorum kimseye çünkü desem de bir şey fark etmeyeceğini biliyorum.Camdan dışarı bakıyorum yıldızlar gülmüyor artık, ay parlamıyor benim için.göysüm daralıyor her boş kaldığımda insan arıyor gözlerim ama nafile anamın sesi kulaklarımda çınlıyor , bir hülyaya dalmak istiyorum sonsuz bir hülyaya ama geceler buna izin vermez biliyorum zalım geceler benim tek düşmanım. Sonuç olarak yaşamak bizim için dokunaklı bir şarkı değildi fakat biz o şarkıyı besteledik ve en yüksek seste dinlemeye başladık..
Güneşin Batışı
içimde kopan volkan,dinmeyen yağmur ve dolu çok yoruyordu beni. Bir an kiraz ağacının doruklarındayım bazen mezarda ne yapmalıyım en ufak fikrim yok, tutuldum bir hevese ucu bucağı yok ama sanırım onun da sonu yakın . Gün acımıyor bana aklımdan çıkmıyor buğday taneleri ve petrol kuyularım zira çıkarsa kaybolacağım aşikar, tam bitti diyorum arkadaş ihanetleri, ucuz satışlar ve korkak hareketler peşimi bırakmıyor .Bir çoğu benden iyi olduğunu söylüyor neye göre hiç hayata karışmış mı ya da bir sohbette söz sahibi olmuş mu? kendime de çok kızıyorum haddini bilmezlere söz hakkı verdiğim için neyse bunlarda geçer bir gün sözlerimi şu sözlerle bitirmek istiyorum "kurt kışı atlatır yediği ayazı unutmaz".
AĞIR LİMAN
başladı hayatım 6700 gün önce ama devran bunu yazmıyordu,sen daha çok gençsin diyordu elinde 1980'den kalan gazetesiyle yaşlı amcalar.Sahi büyümek neydi okuyup adam olmak mı , ya da bi iş sahibi olmak yok yok baba'nın sözünden çıkmak sanırım yanlış mı bilmiyorum ama bize bunu böyle anlattılar.
Metan gazları ile dolu olan hayatım içinde bir liman gördüm orada tıpkı Nepal'de su bulmuş köylü gibi ya da babasını elinde çikolata görmüş bir çocuk nidasıyla koşarak yanaştım nerden bilebilirdim canıma batan dikenleri ayıklamaya çalışırken o limanın ağır liman olduğunu...
Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasıyım yarabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde? 
İsmet Özel
M.eren aktaş tekrar paylaştı.
Hayat ben büyüyünce başlayacak,uzak bir limandı.O limana varana kadar hep ‘mış’gibi yapacaktım.
