Her bir araya geldiğimizde kahkahalar attığım, gülmekten poşetleri fırlatıp yolun ortasında oturduğum, taklitlerini yaptığım, sinirlendirdiğim, gecelerce sabahladığım... bir insanın artık olmadığını öğrendim. Büyük bir hüzün, büyük bir boşluk... Hepimizin sonu olan bildiğimiz bir gerçek ama o son daima ileridedir yakın bir gelecekte değil...
O yüzden daha fazla vakit geçirmeli insanlar, daha fazla gülmeli, saçmalamalı, çocuklaşmalı... Çünkü koskoca bir ömrün sonunda kalan birkaç güzel anı sadece..