Yalnızlığı istedim. Çünkü nezâketi zayıflığın bir parçası, hoşgörüyü ödleklik, yücelmeyi böbürlenme fırsatı kabul eden kalabalığın terbiyesizliğinden usandım.
Halil Cibran
Balcıgil bu kitabında 1925 - 1945 yıllarını anlatmış. Çok fazla olay ve kişilerin 448 sayfada anlatılmaya çalışılması bazı bölümlerde kopukluklara sebebiyet vererek akıcılığını kaybettirmiş. Diğer kitaplarından aldığım keyfi alamadım. Beğenen ve eserden farklı, olumlu düşünceler çıkaran arkadaşlarıma saygım sonsuz.
Her türlü olay karşısında sorgusuz sualsiz her şeyi kabullenen, suya sabuna dokunmayan, dolayısıyla hiçbir şeye itirazı olmayan bir toplumu ironik öğelerle anlatmış. Tavsiye ederim.