Əminəm ki, bir çox kitab var ki, adı ilə tərs düşər. Lakin mənim qarşılaşdığım ilk kitab oldu. Adı Yaşamaq olub da içərisi bu qədər Ölümdən ibarət olan, oxuyarkən çeşid-çeşid duyğuları eyni anda yaşada bilən, “həyat dediğin tam da bundan ibarət deyilmi?!”yi hər dəqiqə xatırladan emosional dəyəri dərin bir hekayə…
Hekayədə, illər sonra yaşlı öküzü ilə tarlasını sürərkən tanış olduğu bir şəxsə həyatından bəhs edən qocalmış Fugui’nin başına gələnlər qələmə alınmışdır. O şəxs ki, birzamanlar gənc olarkən ailə sərvətini tamamən məhv etmiş, uzun bir həyatın ona nələr vəd edəcəyindən xəbərsizdir. Bu yoxsulluq bəli bir dəfə onu xilas etsə də, sonrasında ölümləri ard arda sıralamışdır…
“… kendi kendime ‘yaşamalıyım’ dedi…” yaşlı Fugui, bu qədər itkidən sonra bəs necə? Yaşananlara bir “anlam, məna” verib, onlara bərk-bərk yapışaraq deyəsən… Hərbirimiz də belə deyilmiyik?! Doğumları və ölümləri, xoşbəxtlikləri və ümidləri, tərkedilişləri və ayrılıqları yaşayaraq hələ də Yaşamağ’a davam etmirik mi?!