“Yük olur muyum diye düşündüğün yere ait değilsin.
Kendini kısıtlamak zorunda hissettiğin yere ait değilsin.
Anlatamadığın yere ait değilsin. Anlaşılmadığın yere ait değilsin.
Kendini kendin gibi hissetmediğin hiçbir yere ait değilsin.
Gurbetin de esaretin de bu yüzden.
Hep bu yükten işte.”
Sait Faik Abasıyanık der ki:” Bütün ümit yarın sabahta …” cümlenin üç kelimesi umudu çağrıştırır,; ümit, yarın, sabah… ne yarınımız var ne ümitle uyanacağımız sabahlarımız…
“Bir insana aşık değilim ben...
Yollara aşığım, ağaçlara, çiçeklere, kuş cıvıltılarına, su sesine, kedi mırıltısına, kitap sayfalarına, defalarca dinlenen bir şarkoya aşığım. Benden insana yar olmaz...”