Insanlar benden bahsederken neyi unuttular biliyor musunuz? Benim de bir insan olduğumu, bir aile babası, gülen, ağlayan hastalanan, neşelenen bir insan olduğumu. İnsanı değil sadece iktidarı gördüler.
"Yalnızlıktan başka hiçbir şey hak etmediğime inandırılmıştım; sanki yalnızca kaybetmek için vardım; terk edilmek, sevilmemek ve yalnız bırakılmak için."
Bazı şeyleri ne yaparsanız yapın unutamazdınız. Ya izi kalırdı, ya kiri. Hiçbir şeyi kalmasa bile pası kalırdı ruhunuzda. İsi sinerdi üzerinize, sisi çökerdi.
“Değer verdiklerin her zaman giderler. Bu yüzden kimseye değer verme. Bir gün öyle bir durumda kalırsın ki, ne değer verdiğin biri kalmış olur etrafında ne de değer verdiklerin...”