Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Feyza

Berat Kandili
Berat Kandimiz mübarek olsun, beratımıza vesile olsun inşallah, dualarımızdan hakkımızda hayırlı olanları kabul olsun. Gazze'de zafer en kısa zamanda kutlansın inşallah. İsmen tanışmasakta bu mesajı okuyan müslüman kardeşlerimin de gönülleri ferah, dertleri derman bulsun inşallah.
Reklam
Filistin
Peygamber dedi ki müminler kardeştir Biri düşse diğeri yetişir Zalime karşı hep beraber birleşir Nimetleri paylaşır kardeşine yedirir Ne oldu sana ey insan Kardeşinin yarası değil mi kanayan Peygamberin emrini unutan
Sherlock Holmes
"Şu dünyada ne yaptığın değil, dedi Holmes acı bir sesle. "İnsanları ne yaptığına inandırabildiğin önemlidir."

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Bir mahpusu dünya ile hiç alakası olmayan bir zindana kapamak ona en büyük iyiliği yapmaktır onu en çok yere vuran şey, hürriyetin elle tutulacak kadar yakınında bulunmak, aynı zamanda ondan ne kadar uzak olduğunu bilmektir. On adım ötede en büyük hürriyetlere götüren denizi dinlemek ve daha sonra aradaki kalın kale duvarlarını gözlerini dikerek bakmaya, denizi yalnız muhayyelede görmeye mecbur kalmak az azap mıdır ?"
" Şimdi geçmişe bakıyorum da elde ettiklerimin vazgeçtiklerime değmediğini anlıyorum. " Alıntıyı nereden aldığımı hiç hatırlamıyorum ama inşallah hayatıma geri dönüp baktığımda böyle düşünmem.
Reklam
İnşallah devamlı olur, ülke olarak bizim olana sahip çıkar bu kadar itraile ve dışarıya bağımlı olmayız.
Filistin özgür olacak! Ama biz müslümanlar ne zaman özgür olacağız ? Allah mücahitlerin yardımcısı olsun...
Güzel ve zalim
Bir arada hiç düşünülmeyen iki kelime.
500 sayfalık kitabın 120.sayfasındayken incelemelere bir bakayım ne yazmışlar dedim. Spoiler yedim. Ve çoook kötü, nasıl olabilir, ben 400 sayfa nasıl okuyacağım.
"Bu dünya hayatı eğlence ve oyundan başka bir şey değildir. Ahiret yurdu ise, işte asıl hayat odur. Keşke bu gerçeği tüm insanlar bilselerdi." (29 Ankebut 64)
Reklam
Kayıp, öyle sıkıntılı bir süreç ki. Aklımı toparlayamıyorum. Sonucunu bilmediğim için zihnim sürekli dönüp duruyor onun etrafında. Odaklanmak efsaneymiş gibi geliyor şuan. En saçma şeyde onu hatırlıyorum. Ne yapacağım. İnsanlar nasıl atlatıyor bu bilinmezlik duygusunu ? Nasıl zihinlerini bir noktaya odaklayabiliyorlar ? Şuan zihnini birbir parça halinde hem geçmiş hem geleceğin üstüne serpilmiş gibi hissediyorum. Her şeyi düşünüyorum ama aslında hiçbir şey düşünmüyorum.
Müzik yeterince yüksek olursa düşüncelerimizi duymacağımız bir dünyada olsaydık keşke. Çünkü ben kafamın içindeki çıldırmış seslerden bıktım. Yoruldum. Neyden, nasıl, neden bilmiyorum. Her şeyi bırakasım var. İnsan neden kendi hayatını yaşarken  kendini ikiyüzlü hisseder ? Cevabım yok. Diğer sorularıma olduğu gibi.