Hayatım boyunca kendimi arama yolunda koştum durdum hiçbir zaman da bulabileceğime inanmadım. Bir gün okul öğretmenlerinden biriyle sohbet ediyorduk ve bana seni bi roman karakterine benzetiyorum dedi. Beni gözetlediğini ve dinleme konusunda oldukça iyi olduğumu söylemişti. Hatta kurduğu bir cümle hâlâ aklımda "Gençliğimde arkadaş seçimlerinde en çok neye dikkat ettiysem sende var gibi. Konuşma tarzın karşındakini dinlerken yüzünde oluşan mimikler. Geçmişimden fırlamış gibisin." Çok tuhaf hissetmiştim bir o kadar da gurur duymuştum. Uzun lafın kısası hayatımda ilk defa bir kitap karakterine benzetilmiştim ve bu momoydu. Daha önce okumamıştım bu konuşmadan sonra ilk işim gidip okumak oldu. Ama asla Momo olamam. Hemde hiçbir konuda. Buradan da hocama selam olsun çok severdim kendisini.
Kitap kapağını bile gördüğü zaman çocuk masal kitabı zannedip ROMAN ı okumadan linç edenler oldu. Gerçekten şaşkınlıktan küçük dilimi yutuyordum her seferinde.
Okuyun okutun.
Bir Momo olamayız ama Momo gibi büyüte biliriz etrafımızı
