-milyonlarca yıldır varlığını sürdüren aşk; milyonlarca yıl önce, bütün bu çağlar boyunca ölü olan sevgilisi mayıs ayında onunla yürümeye başlamıştı, bunları mırıldandı; ama bu çağlardan birinde, yaz günleri kadar uzun süren ve alev alev yanan bir günde, ortada yıldız çiçeklerinden başka bir şey yokken sevgilisi gitmişti,
Sayfa 91Kitabı okudu
Biz batmakta olan bir gemiye zincirlenmiş lanetli bir ırk olduğumuza göre, biz yine de üstümüze düşeni yapalım; bizimle beraber hapsedilmiş olanların acılarını dindirelim; zindanları çiçeklerle ve şişme yastıklarla süsleyelim; elimizden geldiği kadar dürüst olalım.
Sayfa 87Kitabı okudu
Gördüğü şeylere karşı bu kadar hassas olması onun felaketi olacaktı kuşkusuz
Sayfa 80Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Şimdi kendimizi öldüreceğiz,” demişti nehir kenarında dururlarken ve nehre öyle bir bakmıştı ki; Rezia onun geçen trenlere veya ombinüslere de öyle baktığını görmüştü -sanki büyülenmiş gibi; sanki onu bırakıp gidecekmiş gibi hissedip kolunu tutmuştu onun. Ama eve dönerlerken oldukça sakindi -son derece mantıklıydı. Kendilerini öldürmeleriyle ilgili bir şeyler anlatmıştı; insanların ne kadar kötü olduklarını; sokaktan geçerlerken bile ne yalanlar uydurduklarını görebildiğini söylemişti. Kafalarından geçenleri biliyordu, öyle demişti; her şeyi biliyordu.
Sayfa 75Kitabı okudu
Hayattan, dünyayı nasıl değiştireceklerinden bahsederek, oturup saatlerce konuşmuşlardı evin en üst katındaki yatak odasında. Özel mülkiyeti ortadan kaldırmak için bir dernek kuracaklardı, bir mektup bile yazmışlardı aslında ama göndermemişlerdi. Bütün bu fikirler Sally’den çıkıyordu, elbette -ama çok geçmeden o da en az onun kadar heyecanlanıyordu- kahvaltıdan önce yatakta Platon okuyordu; Morris okuyordu; Shelley zaten hep elindeydi.
Sayfa 40Kitabı okudu
(Doğa her zaman her şeyi bilirdi)
Sayfa 38Kitabı okudu
İnsanlar ağaçları kesmemeliler. Bir Tanrı var. (Bu tip keşiflerini zarfların arkasına karalardı.) Dünyayı değiştir. Kimse nefret yüzünden öldürmez. Herkese anlat (bunu da not aldı.) Bekledi. Dinledi. Karşısındaki demir parmaklıklarda tüneyen serçe Septimus, Septimus, diye öttü beş altı kez ve devam etti, notaları uzata uzata Yunanca kelimelerle canlı ve etkileyici bir şekilde suç diye bir şey olmayışının şarkısını söyledi, ona bir serçe daha katıldı, birlikte ölülerin yürüdüğü nehrin daha ilerisindeki hayat çimenliğindeki ağaçlardan, uzata uzata ve etkileyici bir şekilde Yunanca kelimelerle, ölüm diye bir şeyin olmayışının şarkısını söylediler.
Sayfa 29Kitabı okudu
Birini sevmek insanı yalnızlaştırıyor, diye düşündü.
Sayfa 28Kitabı okudu
bütün becerilerine rağmen, bir hiçmiş -koskoca bir hiçmiş gibi geliyordu.
Sayfa 14Kitabı okudu
Richard gibi, her şeyi sadece o şey için yapan insanlardan olmayı tercih ederdi, oysa, diye düşündü karşıya geçmeyi beklerken, o çoğu zaman birçok şeyi basit bir şekilde, sadece o şey için yapmıyordu; insanların şu veya bu şekilde düşünmelerini sağlamak için yapıyordu; bunun çok büyük bir aptallık olduğunu biliyordu çünkü bir an için bile olsa hiç kimseyi kandıramadığını biliyordu.
Sayfa 13Kitabı okudu
Korkma artık güneşin ateşinden
Ne de kışın şiddetinden
Sayfa 12Kitabı okudu
Artık dünyadaki hiç kimse için onlar şöyledir veya böyledir gibi bir şey söylemeyecekti. Kendini çok genç hissediyordu; aynı zamanda inanılmayacak kadar yaşlı. Her şeyi bir bıçak gibi ortasından kesiyordu; aynı zamanda dışarıdaydı da, sadece seyrediyordu. Taksileri seyrederken çok, çok uzaktaymış, denizin ortasında yapayalnızmış gibi daimi bir hisse kapılırdı; tek bir gün bile yaşamak çok, çok tehlikeliymiş gibi gelirdi ona. Öyle akıllı veya sıra dışı olduğunu düşündüğünden değil.
Sayfa 11Kitabı okudu
ama ansızın aklına gelirdi böyle, acaba şu anda yanımda olsa ne derdi?-bazı günler, bazı görüntüler eski günlerin karamsarlığı olmadan,
Sayfa 9Kitabı okudu
Yalnızca “çabalamaya değmez” demektir kendini öldürmek. Yaşamak, hiçbir zaman kolay değildir kuşkusuz. Birçok nedenlerden dolayı yaşamın buyurduklarını yapar dururuz, bu nedenlerin birincisi de alışkanlıktır. İsteyerek ölmek, bu alışkanlığın gülünçlüğünün, yaşamak için hiçbir derin neden bulunmadığının, her gün yinelenen bu çırpınmanın anlamsızlığının, acı çekmenin yararsızlığının içgüdüyle de olsa benimsenmiş olmasını gerektirir.
Varlığı yaşaması için zorunlu olan uykudan yoksun bırakan bu çok önemli duygu nedir?
Sayfa 23
