B.
@Gloomy_
Düşmem ben kanatlarım var ruhumda..
689 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Herkes onu terk etmişti, yalnızlık tüm şiddetiyle üzerine çökmüş, son gücünü de elinden almıştı.
Fakat ben bir kenara atıp sonra kaldıracağın biri değilim.
İnsan bir amaç uğruna kendinden vazgeçebilir, fakat başkalarının çılgınca fikirleri uğruna değil.
Okur Takip Önerileri
İleriki mutluluğumu şimdi acı çekerek hak etmem gerek.
Temelli yitirdiğimizi yeniden bulmaktan umudu kesmeliyiz.
Bu hayat da ne ki!.. Dar, karanlık odam
Sıkıntı dolu; pencereden rüzgar giriyor...
Dışarıdaki tek vişne ağacı bile
Donmuş camdan görünmez oldu.
Belki çoktan ölmüştür.
Hayat mı bu!
Ne azarlayanım ne sevgilim var...
Bazı müşfik, ince duygulu kişiler, en sevdikleri varlığa bile yalnız başkalarının yanında değil, baş başa kalınca da yaklaşıp şefkat gösterme konusunda son derece inatçı, neredeyse utangaç olurlar; ama nadir görülen sevgi taşkınlıkları sırasında bastırdıkları duyguları da o ölçüde sıcak, heyecanlı olur.
Yeni bir güçle her şeye yeniden başlasam..
Fırsat bulup bu kabuktan sıyrılsam, kendimi tabiatın kucağına atabilsem , ciğerlerime özlediğim çayırların, ormanların temiz havasını doldursam canlanırdım!” diye düşündüm. Hatırımdadır, şöyle bir şey aklımdan geçmişti: “Bir sihir ya da mucizeli bir güç , son yıllarda geçirdiklerimi unutturabilse de, dinç bir kafayla, yeni bir güçle her şeye yeniden başlasam…
Evet. Sonunda olmuştu bunlar: başarılar,altın umutlar ve pürüzsüz mutluluk anları hepsi bir anda gelmişti.
Yine de bazen hülyalara daldığı en coşkun anlarında bile içine şüphe düştüğü oluyordu.
Ben sanıyordum... sanıyordum ki, ben de senin dünyanın bir parçasıyım.
Yüreğinin derinliklerinde bu sis duvarını parçalamak, bir yerlerde uyanışın, aydınlanışın mesajını, yaşamın gerçekliğini, güvenliğini, kesinliğini hissetmek istiyordu.
Madame de Prie'nin garip ölümünden, gerçek yaşamından ve sahtece tasarlanmış hilekarlığından geriye herhangi bir anı kitabındaki birkaç kuru satır kalmıştı yalnızca; ezilmiş bir çiçekten yitip gitmiş baharının mis kokulu mucizesi nasıl anlaşılmazsa, Madame de Prie'nin tarih olmuş yazgısının tutkulu coşkusu da sezilmiyordu bu satırlardan.
Arzulandığı zaman güzeldi, zeki insan ların arasında nüktedandı, gururu okşandığında kibirliydi, sevildiği zaman aşıktı. Ondan çok şey istendikçe o daha fazlasını verirdi.