Misal hakikati nefsi arzularla savunmaktan korkuyorum. Hak bir söz söylerken içimden bir sesin ne güzel söyledin, ne güzel konuştun demesinden korkuyorum. Sen de bu konuda bilgilisin bahar, karşı taraf boş gibi hissiyatlardan korkuyorum. Bazen sırf bu yüzden sustugum oluyor ve bu kez de sustugum için üzülüyorum, hakkı neden söylemedin bahar diye kendime içerliyorum. Ben bunları düşünüp kafamda toparlarken herkesin çatır çutur lafları sıralamasına da ayrı şaşıyorum.