-Mutlu olan bir kahraman söyle bana.
Düşündüm.
-Söyleyemezsin.
+Söyleyemem.
-Biliyorum. Hem ünlü hem de mutlu olmana asla izin vermezler.
Tek kaşını kaldırdı. “Sana bir sır vereceğim.”
“Söyle.” Böyle davranması çok hoşuma gidiyordu. “Hem ünlü hem de mutlu ilk kahraman ben olacağım.” Elimi tuttu, avuçlarımızı birbirine dayadı. “Yemin et.”
“Niye ben yemin ediyorum?”
“Sebep sensin de ondan. Yemin et.”
“Yemin ediyorum,”