HlnrÇkr
@Hknrckr
Diken içindeler,
ama gül gibiler...
Yaşamak bir usta kitap gibi
pamukkale üniversitesi
Antalya
Burdur, 6 Haziran 1992
34 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Büyümeye
ve kendini büyütmeye
kafa tutmuş bir kadınım.
Sızıyım / sızlanırım,
razı değilim / nazlanırım.
Şimdi değil belki ama
bir zaman sonra,
kim bilir,
uslanırım...
Yarasının kabuğunu kendi tırnaklarıyla söküp atan biri ,kendi elleriyle göğüs kafesinden içeri aldığı birini yine kendi elleriyle çıkarıp atmayı bilir. Biraz kan kaybı herzaman olur,acısız iyileşme görülmemiştir.
''Geçmişte mutsuz olduğunuz bir yere asla geri dönmeyin. Geri dönene kadar hayalinizde canlı kalmaya devam eder. Geri dönerseniz, yerle bir olur.''
Okur Takip Önerileri
''Evladım! Diye haykırdı; Bu ülkede ilerici, gerici, sağcı, solcu yoktur. Namuslu insanlar ve namussuz insanlar vardır.''
Cemil Meriç
''Sahip olduğumuz tek bir hayat var ve biz onu nasıl inanırsak öyle yaşıyoruz. Ama ne olduğunuzu bilmeden ve bir şeylere inanmadan yaşamak için fedakarlık yapmak ölümden daha korkunç bir kaderdir.”
*Agatha Christine
İçimde bir sürü kuru bahçe var.. Ve sen Allah'ım yağmurun Rabbi'sin 🕊️🙏🍂
Kendi kararından dönmediğin zamanları hatırla, tasarladığın gibi geçen bir avuç günü hatırla, kendine sahip çıktığın zamanları hatırla; ne zaman yüz ifaden değişmedi, cesaretin azalmadı; böylesine uzun bir yaşam boyunca neler başardın; kaç kişi, sen ne yitirdiğini fark etmeden yaşamını çaldı senden, önemsiz bir üzüntü, aptalca bir sevinç, içini kemiren bir utku, çıkara dayalı bir ahbaplık sana ne kadar zamana mal oldu? Sana ait olanlardan geriye ne kadar az şey kaldığını hatırla: Zamanından önce öldüğünü anlayacaksın!
Sanki hep yaşayacakmış gibi yaşıyorsunuz, kırılgan olduğunuz aklınızın köşesinden geçmiyor, akıp gitmiş olan onca zamanı hiç dikkate almıyorsunuz; sanki tükenmez kaynaklarınız varmışçasına har vurup harman savuruyorsunuz, oysa belki de falanca adama ya da filanca işe ayırdığınız şu gün son gününüzdür. Bütün korkularınız ölümlülerin duyduğu korkular; ama bütün arzularınız ölümsüzlerin arzuları.
Seneca
Bir gece vakti;
Saat 04.00 de
Yüzünü balkon demirine dayayarak sigara içen bir kadının kederini bu dünya kaldıramaz..
Aslında hiçbir şey değişmedi. Hatta daha da kötüye gitti. Daha fazlasına dayanamam dediğim şeyleri de yaşadım birer birer. Ama dayandım. Umutla kalktığım her gün binlerce hayal kırıklığı yaşadım. Kalbimi kıracak bir sürü şey yaptılar; her gün daha fazlasını... Belki üzüntüden ölmem gerekirdi ama ben artık ağlayamıyorum bile... Çünkü ne oluyor biliyor musunuz?
İnsan alışıyor.
Etim de soğuk kara saplı bir bıçak gibi değil
Hasret ateşiyle dövülmüş sımsıcak bir demir gibi
Ne güzel şey düşünmek seni
Bunca kalabalıkta ve bunca yorgunluklarımın içinde
..
Bu şuursuz beklemeler yıpratmaya başladı beni
geceler gündüze inat bulaşıyor ellerime camlardan
alnımı dayadığım pencereden dışarıyı seyrediyorum
karanlık kopkoyu bir karanlık sarmış şehri
sirenlerin umursamaz gürültüsü korkutuyor beni
ambulanslar hızlı hızlı seni taşıyormuşcasına huzursuzum
yoksun bulamıyorum seni
en son o gece gördüm seni
Hiç tanımadığım, tanımayı dilemediğim ve ihtiyaç duymadığım yüzlerin gözlerine bakıyorsun gün boyu.
Ya bir de gülümsüyorsan?
Hastalıklı bir aşk benimkisi.
Gülüşünü bana saklamak zorunda olduğuna inandığım, bunun mümkün olmadığını bildiğim ama inandığım.
Tıpkı küçükken tanrının eğer beni duyuyorsa masa üzerine koyduğum bardağı oynatmasını