Nur
@Hope_stars
Öğrenci/ Yazar
Ankara
2000
222 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“Kaç yaşındasın, şu anda ne yapıyorsun, neler düşünüyorsun, neleri düşlüyorsun, aklın nerede, kalbin kimde ve nasıl bilmiyorum. Seni tanımıyorum ama kırıkların olduğunu biliyorum. Saçlarında değil de kalbinde. İyi olmadığını ama iyi gibi davrandığını biliyorum. Hıçkırıkları yutup oluşan o yumru ile gülmeye çalıştığını biliyorum.Tüm bunlara rağmen savaştığını da biliyorum.
Savaşın kolay, gecelerin yıldızlı olsun.”
seni ne kadar sevdiğimi anla diye
"bir ölüm uğruna, bin yaşamaktan vazgeçtim"le
biten bir mektup bıraktım geçmişe.
Okur Takip Önerileri
"Birinin, kalbi olmadan, bedeninin yanında olmasının hiçbir anlamı olmadığını düşündü."
Korkunun umutla birleştiği bir anda sıkışıp kalmıştım. Deli gibi ölmek isteyen bir insan nasıl olurdu da hayata tutunmak için can atabilirdi?
Sayfa 14Kitabı okuyor
Pireyi deve yapmayı bırakın.
Ufacık meseleleri, zihninizin içinde büyütmekten, hayatınızın sorunu haline getirmekten vazgeçin. Güneşin her gün tekrardan doğduğunu aklınızdan çıkarmayın.
Şükredin.
Sayfa 47
Pozitif düşünceyi hayatınızın bir parçası yapmak için sahip olduğunuz güce inanmanız gerekmektedir. Önemli olan tek şey inanmanız İnanırsanız her olumsuz düşünceyi olumluya çevirebilirsiniz.
Sayfa 45
Yüksek binalar üst üste dizilmiş mezar... Bu mezarlıkta bazı ölüler tam ölü değil. Bazıları yaşayan ölü. Bazıları ölüme hazır ölü. bazıları ölüme inanmaz ölümsüzlük iksirini içmiş gibi.
Sayfa 40
Dünyada olup bitenler seni pek etkilemiyor, çünkü elinden bir şey gelmez. Sen ne kadar konuşsan da, ne kadar anlatıp uyarsan da, insanlar seni dinlemez. Çünkü sen sadece bir insansın. Yorgun, kırgın omuzları çökmüş, bir resim sergile.
İç sesinle konuşmaya başla.
Sayfa 40
Kendi çıkarı doğrultusunda, en haklı varlık insandır. Kendi dünyasında öyledir ama farklı pencereden bakmak, kimsenin aklına gelmez. Halbuki milyonlarca, milyarlarca penceresi olan bir bahçeli saray gibidir onun için hayat. Anlam veremez, bir dakika ışıkta sabredemeyen sürücü ve yolcuya, birbirine bir can gözüyle bakmayan insanlara, hayretle bakar.
Sayfa 34
Hayatında ilk defa hayvan da olsa sevdiği birini toprağa vermişti, ölümün acımasız olduğunu oracıkta anlamıştı. Aldıkları nefesin kıymetini orada anlamıştı...
Kendinle bile konuşmuyorsun bu aralar
Ceset torbası dikiyor dilin
Tek başınalık değil
Parçaların bütünü bu yalnızlık
Mükemmel olmayacak hayat
Sayfa 19
Yaşadıklarını unutmaktan, sevdiklerini, sevinçlerini ve hatta katlandığın tüm derdi, çileyi unutmaktan korkuyorsun. Sen öldükten sonra bir önemi yok elbet, lakin gönül bu, unutmaya da unutulmaya da razı gelmiyor.
Sayfa 12
Mucizelerin gerçekleşmesi için çoğu zaman sabır gerekli... Sabredemeyenler, dayanamayanlar mucize denilebilecek kadar sevindirici olayları çoğu zaman göremiyorlar, ıskalıyorlar. Zaten mucizelere inananlar da, sabırlı olabilen kuşlar...
Neredeyse zifiri karanlıktı. Belli belirsiz bir yığıntının ince karartıları dışında bir şey göremiyordu. Belki daha yukarıda, insanın hayal gücünün bir ötesinde göz kırpan benekler.
